Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara
.

Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά

περιττώματα στη Σόλωνος


Η διανόηση χειροκροτεί

υποτακτικές κυβερνήσεις

και


η ποιητική νομενκλατούρα
θ' αποφανθεί :

Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής

21.05.2012

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Αντώνης Ταβάνης





ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΕ ΔΩΜΑΤΙΟ


΄Εχω ένα θάνατο
ζωγραφισμένο μέσα μου .
Καθώς βαδίζω στους δρόμους
γίνωμε ένα κομμάτι πάγος
που λιώνει στον ήλιο .
Καθιστός στο πεζοδρόμιο
βγάζω τα παπούτσια .
Κοροιδεύω την Αθηνά
και τον Δία
που με κυττούν .
Μουτζώνω τ' αγάλματα της πλατείας
και μπογιατίζω τα μούτρα μου μαύρα .
Βάζω τη σκέψη μου άλογο
και βολτάρο μπροστά .
Εγώ και το μέλον σε μια λογομαχία .
Κοντινοί , επίμονοι ,
βασανιστικά μέσα μου
θόρυβοι από αυτοκίνητα
από μανιασμένους φιλάθλους
από μωρά
και δαιμονισμένους τρελλούς
που ουρλιάζουν και χτυπούν τενεκέδες .
Εγώ ,
Ναι εγώ ο ανέμπιστος .
Εγώ ο κολυμβητής της καρδιά σου
και ο τσαρλατάνος .
Εγώ κι εσύ .
Εσύ η κραυγή μου
κι'ο ζωγράφος

ΙΙ

Φύγαν λοιπόν τα μεσάνυχτα .
Παράνομα περιφέρονται
τα φαντάσματα .
Μικρά ζωντανά φαντάσματα
που κυριεύουν
τους πρωινούς δρόμους
και τους διαβάτες .
Με βλέπουν γυμνό
να σταυρώνουμε στη γωνιά
με παίρνουν κοντά τους
και μου χαρίζουνε σάβανα ,
μα βγάζω από μέσα μου
και φορώ τα δικά μου .
Τηλεοπτικά δίκτυα με τραβούν
σαν σκούπες ηλεκτρικές .
Πάνω μου αδειάζουν
τσουβάλια απορρυπαντικά
και βαρέλια κόκα -κόλα .
Κομμένος στα δυο
χάρτινος 
αιωρούμαι .
Εγώ .
Ναι εγώ ο ανέμπιστος .
Εγώ ο τσαρλατάνος .

Νοέμβρης 1972



Τηρήθηκε η ορθογραφία του ποιήματος

Περιοδικό Panderma 5&6