Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara
.

Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά

περιττώματα στη Σόλωνος


Η διανόηση χειροκροτεί

υποτακτικές κυβερνήσεις

και


η ποιητική νομενκλατούρα
θ' αποφανθεί :

Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής

21.05.2012

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

FRANCIS SCOTT KEY


http://en.wikipedia.org/wiki/Francis_Scott_Key
Born August 1, 1779
Carroll County, Maryland, U.S.
Died January 11, 1843 (aged 63)
Baltimore, Maryland, U.S.
Nationality American
Ethnicity English
Occupation Poet, lawyer, district attorney
Religion Episcopalian
Children Philip Barton Key II
Relatives Philip Barton Key, uncle
Francis Key Howard, grandson

Defence of Fort McHenry (Stars and Stripes Forever)

1 O! say can you see, by the dawn's early light,
2 What so proudly we hail'd at the twilight's last gleaming,
3 Whose broad stripes and bright stars through the perilous fight,
4 O'er the ramparts we watch'd, were so gallantly streaming?
5 And the rockets' red glare, the bombs bursting in air,
6 Gave proof through the night that our flag was still there --
7 O! say, does that star-spangled banner yet wave
8 O'er the land of the free, and the home of the brave?

9 On the shore, dimly seen through the mists of the deep,
10 Where the foe's haughty host in dread silence reposes,
11 What is that which the breeze o'er the towering steep,
12 As it fitfully blows, half conceals, half discloses?
13 Now it catches the gleam of the morning's first beam,
14 In full glory reflected now shines on the stream --
15 'Tis the star-spangled banner, O! long may it wave
16 O'er the land of the free, and the home of the brave.

17 And where is that band who so vauntingly swore
18 That the havock of war and the battle's confusion
19 A home and a country should leave us no more?
20 Their blood has wash'd out their foul foot-steps' pollution,
21 No refuge could save the hireling and slave,
22 From the terror of flight or the gloom of the grave;
23 And the star-spangled banner in triumph doth wave
24 O'er the land of the free, and the home of the brave.

25 O! thus be it ever when freemen shall stand
26 Between their lov'd home, and the war's desolation,
27 Blest with vict'ry and peace, may the heav'n-rescued land
28 Praise the power that hath made and preserv'd us a nation!
29 Then conquer we must, when our cause it is just,
30 And this be our motto -- 'In God is our trust!'
31 And the star-spangled banner in triumph shall wave
32 O'er the land of the free, and the home of the brave

JOHN MASEFIELD


Cargoes

QUINQUIREME of Nineveh from distant Ophir,
Rowing home to haven in sunny Palestine,
With a cargo of ivory,
And apes and peacocks,
Sandalwood, cedarwood, and sweet white wine.

Stately Spanish galleon coming from the Isthmus,
Dipping through the Tropics by the palm-green shores,
With a cargo of diamonds,
Emeralds, amythysts,
Topazes, and cinnamon, and gold moidores.

Dirty British coaster with a salt-caked smoke stack,
Butting through the Channel in the mad March days,
With a cargo of Tyne coal,
Road-rails, pig-lead,
Firewood, iron-ware, and cheap tin trays. 


ALLEN GINSBERG : ΕΥΡΩΠΗ ! ΕΥΡΩΠΗ !

 Quantcast
Eυρώπη !  Ευρώπη !
Κόσμε κόσμε κόσμε
κάθομαι στο δωματιό μου
φαντάζομαι το μέλλον
το Παρίσι λιάζεται
είμαι μόνος δεν υπάρχει
κανείς μ’ αγάπη τέλεια
ο άνθρωπος είναι τρελός
η αγάπη του δεν είναι τέλεια
δεν έκλαψα αρκετά
το στήθος μου θα ‘ ναι βαρύ
έως θανάτου οι πόλεις
φάσματα των στροφάλων
του πολέμου οι πόλεις είναι
δουλειά & τούβλο & σίδερο &
καπνός απ ‘ το καμίνι
της ατομικότητας κάνει τ’ αδάκρυτα
μάτια κόκκινα στο Λονδίνο αλλά
κανένα μάτι δε συναντάει τον ήλιο
Αστραποβολημένος απ’ τον ουρανό
χτυπάει του Λόρδου Μπήβερμπρουκ
τ’ άστρο μοντέρνο μονοκόμματο
κτίριο Τύπου που ακουμπάει
στο Λονδρέζικο δρόμο για να κρατήσει
τις τελευταίες κίτρινες ακτίνες
γριές στυλώνουν τα μάτια αφηρημένα
μες απ’ την ομίχλη προς τα ουράνια
γλάστρες καχεκτικές σε περβάζια παραθύρων
απλώνουν πλοκάμια λουλουδιών στο δρόμο
τα συντριβάνια της Τραφάλγκαρ πιτσιλάνε
τα ζεσταμένα από το μεσημέρι περιστέρια
Εγώ ακτινοβολώ σε εκστατική ερημιά
στο θόλο του Αγίου Παύλου
βλέποντας το φως στο Λονδίνο
ή εδώ σ’ ένα κρεβάτι στο Παρίσι
το φέγγος μες απ’ το ψηλό παράθυρο
πάνω στους γύψινους τοίχους
Κοσμάκης στις υπόγειες διαβάσεις
άγιοι φθίνουν άθλια υποκείμενα
γυναίκες του δρόμου συναντούν
την έλλειψη αγάπης κάτω από το
φανάρι του γκαζιού και του νέον
καμμιά γυναίκα στο σπιτικό της
δεν ζει μονιασμένα με τον άντρα της
ούτε τ’ αγόρι αγαπάει τ’ αγόρι
τρυφερή φωτιά στην τακτική της καρδιάς
ηλεκτρισμός τρομάζει την πόλη
το ραδιόφωνο στριγγλίζει για λεφτά
το αστυνομικό φως στις οθόνες της TV
κοροιδεύει τ’ αμυδρό φως της λάμπας
σ’ άδεια δωμάτια τάνκς συγκρούονται
σε καταιγισμό βομβών δε γίνεται
κανένα όνειρο χαράς ανθρώπου
οι εγκέφαλοι των κινηματογραφικών στούντιο
πλασάρουν ναρκωτικά αυτοκίνητα
τενεκεδένια όνειρα του ΄Ερωτα
το μυαλό τρώει καννιβαλικά τις σάρκες του
και το γαμίσι του ανθρώπου δεν είναι άγιο
γιατί δουλειά του ανθρώπου
το πιο πολύ είναι ο πόλεμος
Η κοκκαλιάρα Κίνα λιμάζει πλύση
εγκεφάλου πάνω απ’ τα υδροηλεκτρικά
φράγματα Η Αμερική κρύβει
το λυσσασμένο κρέας στο ψυγείο
Η Βρεττανία μαγειρεύει την Ιερουσαλήμ
κρατάει πολύ η Γαλλία
τρώει πετρέλαιο και ψόφια
σαλάτα μπράτσα και πόδια στην Αφρική
φωνακλάδικο στόμα καταβροχθίζει την
Αραβία νέγροι και λευκοί πολεμούν
ενάντια στους χρυσούς γάμους
η Ρωσική βιομηχανία τρέφει
εκατομμύρια αλλά κανένας μεθυσμένος
δεν μπορεί να ονειρευτεί
του Μαγιακόβσκυ την αυτοκτονία
ουράνιο τόξο πάνω από τις μηχανές
κι αντιμιλιά στον ήλιο
Είμαι στο κρεβάτι στην Ευρώπη
μόνος με παλιά κόκκινα εσώ-
ρουχα συμβολικά του πόθου
για γάμο με την αθανασία
μα η αγάπη του ανθρώπου τέλεια
δεν είναι το Φλεβάρη βρέχει
όπως κάποτε για το Μπωντλαίρ
εδώ κι εκατό χρόνια
αεροπλάνα μουγκρίζουν στον αέρα
αυτοκίνητα φουλάρουν στους δρόμους
ξέρω για που τραβάνε στο θάνατο
σύμφωνοι είναι που ο θάνατος έρχεται
πριν απ’ τη ζωή που άνθρωπος κανείς
τέλεια κανένα δεν αγάπησε κανείς
δε νοιώθει ευτυχία στον καιρό του
το νέο γένος δεν γεννήθηκε είναι
που κλαίω γι’ αυτή την αρχαιότητα
και καταγγέλω τη μέλλουσα χιλιετία
γιατί τον ήλιο είδα του Ατλαντικού
ν’ ακτινοβολείται από σύννεφο θεώρατο
στο Ντόβερ πάνω στους βράχους της ακτής
τάνκερ σε μέγεθος μερμηγκιού που βιράρει
πάνω στον ωκεανό κάτω από σύννεφο
αστραποβόλο και γλάρους που πετούν
μες απ’ του ήλιου τις ατέλειωτες
κλίμακες τρέχοντας στην Αιωνιότητα
για τα μερμήγκια στα μυριάδες λειβάδια
της Αγγλίας για τα ηλιοτρόπια
τα στραμμένα για να καταπιούν του απείρου
τα μικρά χρυσά δελφίνια που πηδούν
μες απ’ το μεσογειακό ουράνιο τόξο
Λευκός καπνός κι αχνός στις ΄Ανδεις
τα ποτάμια της Ασίας λαμπυρίζουν
τυφλοί ποιητές βυθισμένοι σε μοναχικό
απολλώνειο φως στις πλαγιές των λόφων
με τους σκορπισμένους άδειους τάφους
Παρίσι 1958
Μετάφραση : Aρης Μπερλής



ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΠΟΤΙΕ : Η ΔΙΕΘΝΗΣ





Εμπρός της γης οι κολασμένοι ,
της πείνας σκλάβοι εμπρός , εμπρός .
Το δίκιο απ' τον κρατήρα βγαίνει
σα βροντή , σαν κεραυνός .

Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
τώρα εμείς οι ταπεινοί της γης ,
που ζούσαμε στην καταφρόνια
θα γίνουμε το παν εμείς .

Στον αγώνα ενωμένοι
κι ας μη λείψει κανείς .
Ω , νάτη μας προσμένη
στον κόσμο η Διεθνής !

Θεοί , αρχόντοι , βασιλιάδες ,
με πλάνα λόγια μας γελούν ,
της γης οι δούλοι και οι ραγιάδες
μοναχοί τους θα σωθούν .

Για να λείψουν τα δεσμά μας ,
για να πάψει πια η σκλαβιά ,
να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας
και της ψυχής μας τη φωτιά .

Στον αγώνα ενωμένοι
κι ας μη λείψει κανείς .
Ω , νάτη μας προσμένει
στον κόσμο η Διεθνής !

Τώρα πια κόρακες κι ακρίδες
δεν σκεπάζουν τον ουρανό
χρυσές ο ήλιος στέλνει αχτίδες
χαμόγελο παντοτεινό .

Κι αν θελήσουν να δοκιμάσουν
της ψυχής μας τους κεραυνούς
θα δούνε τότε , αν προφτάσουν ,
πως είναι σφαίρες μας γι' αυτούς .

Την '' Διεθνή '' έγραψε ο προλετάριος Ευγένιος Ποτιέ , ( 4.12ου 1816 - 8.11ου 1887 ,Παρίσι ),τον Ιούνη του 1871

Πηγή : Το ανταρτικό και το επαναστατικό τραγούδι


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ - ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ



Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Γιώργος Βλάχος : 30 του Μάη

http://www.karlanews.com/wp-content/uploads/2011/05/mais.jpg

30 του Μάη
Οι Σοσιαλιστές έχουν έλκος
Δωδεκαδακτύλου .
Οι τράπεζες κοιλοπονάνε .
Ο ήλιος ταξιδεύει μονάχος .
Τ' αρνάκια στο δεύτερο μαντρί τους
Κλεισμένα .
Οι συνταξιούχοι γείτονες
Ζυγίζουν σκουπίδια .
Οι νταλίκες αναχωρούν
Χωρίς πινακίδες .
Οι αγελαδοτρόφοι πίνουνε γάλα
Στην επαρχία .
Οι κότες το ροφημά τους
στη βεράντα ανεξαρτησίας .
Η Μαφία ηγείται των γεγονότων .
Οι πένες σωπαίνουν .
Και ενώ όλα βαίνουν
λεύτερα και ωραία
η Δημοκρατία με πορεία 180 μοιρών
σε μια φασκελωμένη πόλη
δείχνει το προσωπό της .

8η πρωινή λοιπόν
3 αναξιοπρεπείς χοίροι
άνθρωποι νόμιζαν πως ήσαν
σπάνε του στίχου μου την πόρτα .
<< Στο όνομα του ανύπαρκτου λαού >>
είπαν
<< Στο όνομα της ελευθερίας μου >>
είπα
δεν μου γέμιζαν το μάτι οι μπαγάσες .
Μισό λεπτό και έφτασα
είπα
Τους κατούρησα στο στόμα
άφησαν απόδειξη
και αδίψαστα φύγανε
του νόμου τα ρεμάλια .

30.5.2001

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

PUERTA DEL SOL


En la puerta del Sol tienen claro quiénes son ahora mismo los dueños del planeta...

Cesar Vallejo : Espana , Aparta De Mi Este Caliz

 Quantcast
 

ESPANA , APARTA DE MI ESTE CALIZ


ΙΣΠΑΝΙΑ , ΠΑΡΕΛΘΕΤΩ ΑΠ ‘ ΕΜΟΥ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ

XIV
Φυλάξου , Ι σπανία , απ’ την ίδια την Ισπανία σου!
Φυλάξου απ’ το δρεπάνι χωρίς το σφυρί !
Φυλάξου απ’ το σφυρί χωρίς το δρεπάνι !
Φυλάξου απ’ το θύμα ενάντια στη θελησή του ,
από το δήμιο παρά τη θελησή του
κι απ’ τον αδιάφορο παρά τη θελησή του !
Φυλάξου από αυτόν που , πριν λαλήσει ο πετεινός ,
θα σε αρνηθεί τρεις φορές ,
κι απ’ αυτόν που , κατόπι , τρεις φορές σε αρνήθηκε !
Φυλάξου απ’ τα κρανία χωρίς τα μετατάρσια ,
κι από τα μετατάρσια χωρίς τα κρανία !
Φυλάξου απ’ τους καινούργιους δυνατούς !
Φυλάξου από κείνον που τρώει τους νeκρούς σου ,
από κείνον που τρώει νεκρούς τους ζωντανούς σου !
Φυλάξου από τον έμπιστο εκατό τοις εκατό !
Φυλάξου από τον ουρανό δώθε από τον αγέρα
και φυλάξου από τον αγέρα κείθε απ’ τον ουρανό !
Φυλάξου απ’ αυτούς που σ’αγαπάνε !
Φυλάξου από τους ηρωές σου !
Φυλάξου απ’ τους νεκρούς σου !
Φυλάξου απ’ τη Δημοκρατία !
Φυλάξου απ’ το μέλλον !…
10 Oct.1937


Mετάφραση : Ρήγας Καππάτος




¡Cuídate, España, de tu propia España!
¡Cuídate de la hoz sin el martillo,
cuídate del martillo sin la hoz!
¡Cuídate de la víctima apesar suyo,
del verdugo apesar suyo
y del indiferente apesar suyo!
¡Cuídate del que, antes de que cante el gallo,
negárate tres veces,
y del que te negó, después, tres veces!
¡Cuídate de las calaveras sin las tibias,
y de las tibias sin las calaberas!
¡Cuídate de los nuevos poderosos!
¡Cuídate del que come tus cadáveres,
del que devora muertos a tus vivos!
¡Cuídate del leal ciento por ciento!
¡Cuídate del cielo más acá del aire
y cuídate del aire más allá del cielo!
¡Cuídate de los que te aman!
¡Cuídate de tus héroes!
¡Cuídate de tus muertos!
¡Cuídate de la República!
¡Cuídate del futuro!

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Oscar Hahn : 2 ΠΟΙΗΜΑΤΑ



ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΑ


Αυτός ο άνθρωπος με την ομπρέλα
απολιθωμένος σ' ένα δρόμο της Χιροσίμα

από τι θέλει να προστατευθεί ;

Από τη λάμψη των χιλίων ήλιων
ή από τη ραδιενεργή βροχή που έπεφτε στο κεφάλι του ;

Τώρα δεν είναι άλλο από μια χούφτα σκόνη
στο μουσείο της Χιροσίμα

μονάχα παραμύθι στη θύμηση του κόσμου

Κι εμείς
ακόμα λιγότερο κι από αυτό :

αγάλματα στάχτης στους δρόμους της Χιροσίμα

Χωρίς ομπρέλα
χωρίς παραμύθι
χωρίς Χιροσίμα



HOMBRE CON QUITASOL

Ese hombre con un quitasol
petrificado en una calle de Hiroshima
de que queria protegerse ?

Del resplandor de los mil soles
o de la lluvia radiactiva que caia sabre su cabeza ?
Ahora no es mas que un punado de polvo
en el museo de Hiroshima

solo leyenda en la memoria del mundo

Y nosotros
somos aun menos que eso :

estatuas de ceniza en las calles de Hiroshima

Sin quitasol
sin leyenda 
sin hiroshima .

Geoffry Chaucer : Rondel of Merciless Beauty




Portrait of Chaucer from the 17th century.
Born c. 1343
London, England
Died 25 October 1400 (aged 56-57)
Resting place Westminster Abbey, London
Occupation Author, poet, philosopher, bureaucratdiplomat
Language Middle English


Rondel of Merciless Beauty

Your two great eyes will slay me suddenly;
Their beauty shakes me who was once serene;
Straight through my heart the wound is quick and keen.

Only your word will heal the injury
To my hurt heart, while yet the wound is clean -
Your two great eyes will slay me suddenly;
Their beauty shakes me who was once serene.

Upon my word, I tell you faithfully
Through life and after death you are my queen;
For with my death the whole truth shall be seen.
Your two great eyes will slay me suddenly;
Their beauty shakes me who was once serene;
Straight through my heart the wound is quick and keen.

Sir Thomas Wyatt : Is It Possible




Portrait of Sir Thomas Wyatt, by Hans Holbein the Younger, c. 1535–3



.

Is It Possible

Is it possible
That so high debate,
So sharp, so sore, and of such rate,
Should end so soon and was begun so late?
Is it possible?

Is it possible
So cruel intent,
So hasty heat and so soon spent,
From love to hate, and thence for to relent?
Is it possible?

Is it possible
That any may find
Within one heart so diverse mind,
To change or turn as weather and wind?
Is it possible?

Is it possible
To spy it in an eye
That turns as oft as chance on die,
The truth whereof can any try?
Is it possible?

It is possible
For to turn so oft,
To bring that lowest which was most aloft,
And to fall highest yet to light soft:
It is possible.

All is possible
Whoso list believe.
Trust therefore first, and after preve,
As men wed ladies by licence and leave.
All is possible.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Φρειδερίκου Νίτσε ποιήματα

Nietzsche1.jpg
Ο Φρειδερίκος Νίτσε το 1882
Όνομα Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε
Γέννηση 15 Οκτωβρίου 1844
Θάνατος 25 Αυγούστου 1900 (55 ετών)
Περίοδος 19ος αιώνας
Περιοχή Δυτική φιλοσοφία
Σχολή θεωρείται πρόδρομος του υπαρξισμού
Κύρια Ενδιαφέροντα Ηθική, Επιστημολογία, Αισθητική, Ψυχολογία, Οντολογία, Φιλοσοφία της ιστορίας

4. ΕΙΝΑΙ  ΜΙΚΡΟΣ  ΑΥΤΟΣ  Ο  ΚΟΣΜΟΣ

Για την ευγενική ψυχή είναι μικρός αυτός ο κόσμος
ψηλά πετάει με τα φτερά του Πήγασου ,
πολύ ψηλά απ' την ψεύτικη ζωή ,
σε ψηλές κορφές ευτυχισμένες ,
στ' άστρα σιμά στεφανωμένες ,
γύρω στους ήλιους -
και τ' άπειρο βλέπει
να στροβιλίζεται στο σύμπαν
εκείνος που όλα τα βλέπει .

129 . ΤΙ  ΕΙΝΑΙ  ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ

Η λέξι << διονυσιακό >> εκφράζει μιαν ανάγκη ενότητος , ένα ξεπέρασμα του προσώπου ,
της καθημερινής χυδαιότητας , που διασχίζει την άβυσσο του φθαρτού .
Εκφράζει την ακτινοβολία μιας παθιασμένης ψυχής και ξεχειλισμένης θλιβερά από κατα-
στάσεις συνειδήσεως περισσότερο ενστικτώδεις , πιο γεμάτες και πιο ελαφριές .
Εκφράζει τη μεγάλη συμπάθεια την πανθειστική της χαράς και του πόνου που επιδοκιμάζει
και καθιερώνει και τους πιο φοβερούς χαρακτήρες και τους εκπληκτικούς της Ζωής .
Εκφράζει την αιώνια θέλησι των γενεών της γονιμότητας της Επιστροφής , το αίσθημα της
ενότητας που περιλαμβάνει την αναγκαιότητα της δημιουργίας και της καταστροφής .

130 . Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΘΗ

Στην ΄Αβυσσο το φορτίο σου πέταξε .
΄Ανθρωπε , ξέχασε . ΄Ανθρωπε , ξέχασε .
Θεική είν ' η τέχνη της λήθης .
Αν θέλης να πετάξης ,
στα ΄Υψη αν θέλης να φτάσης
το πιο βαρύ φορτίο σου
στη θάλασσα να πετάξης .
Η θάλασσα να , στη θάλασσα πέσε .
Θεική είναι η τέχνη της λησμονιάς .
Η λήθη του εαυτού μου , για την οποία πρόκειται εδώ , μπορεί 
να είναι μια έκσταση , ή ο θάνατος και η άλλη ζωή >> .
( 1822-1888 )


131 . ΣΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ

Η Ευτυχία μου για το Υπερπέραν !
΄Ο,τι σήμερα είν ' ευτυχία
το σκοτάδι θ' απλώση το φως του
......................................................
Το φωτεινό βάθος !
΄Ο,τι ήταν αστέρι
κηλίδα και στίγμα έχει γίνει
( Απόσπασμα μεταγενέστερο 1882-1888 )
132 . ΟΙ  ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ
Πέραν από το Βορρά , τον Πάγο , το Παρόν ,
πέραν του θανάτου ,
κρυμμένη η Ζωή και η Ευτυχία μας .

Ούτε στη γη
ούτε στη θάλασσα
το δρόμο δεν θα βρης ,
που φέρνει στους Υπερβόρειους :

Αυτό είπαμε εμείς
σαν προφήτες
με της σοφίας τη γλώσσα .

<< Ας κοιταχτούμε κατά πρόσωπο . Είμαστε Υπερβόρειοι - Γνωρίζουμε πολλά ,
αφού η ζωή μας είναι κάτι ξεχωριστό .
<< Ούτε στη γη , ούτε στον Ουρανό δεν θα βρης το δρόμο των Υπερβόρειων >> :
Αυτό κι ο Πίνδαρος ακόμη το είχε μάθει από μας . Πέρα από το Βορρά , τον Πάγο ,
το θάνατο - η ζωή μας , η Ευτυχία μας .
( 1888 )

133 . ΤΟ  ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

Το δεύτερο Ηλιοβασίλεμα . Εδώ ο Ζαρατούστρας
είναι ο Οραματιστής του πολλαπλού μέλλοντός του ,
Σαρκικού και Πνευματικού , του σωματικού τέλους
στο θάνατο της Γης , που είναι το πνευματικό τέλος
του στην επιστροφή κάθε θεικού στο Θεό .

1

΄Αλλο δεν θάχεις δίψα πια
φλογισμένη καρδιά !
Μια ελπίδα υπάρχει στον Αιθέρα
στόματα άγνωστα
μου στέλνουν την πνοή τους
- έφτασε η μεγάλη δροσιά

Ο ΄Ηλιος πάνω από το κεφάλι μου
φώναζε το Μεσημέρι .
Καλώς ωρίσατε
΄Ανεμοι μανιασμένοι
Πνεύματα παγωμένα του Απογεύματος !

Ξένος κι αγνός
ο άνεμος διαβαίνει ;
μαγεύει η ματιά του .
Η Νύχτα μήπως δεν μ' ενδιαφέρει ;
Μείνε ισχυρός , η δυνατή καρδιά μου
δε ρωτάει το γιατί .

2

Μέρα της ζωής μου !
Ο ήλιος γέρνει .
Τώρα η απέραντη άβυσσος
χρυσώνεται .
Ο βράχος έχει μια θερμή αναπνοή ,
μήπως η Ευτυχία στο Νότο
ανάπαυση θα βρή ;

Ακόμη και στις πράσινες φωτιές
η άβυσσος η σκοτεινή
σκορπάει την ευτυχία .
Η μέρα της ζωής μου !
Το Απόβραδο σιμώνει .

Το Μάτι σου ροδίζει τώρα
μισοσβυσμένο
κι απ' τη Δροσούλα σου
τρέχουν τώρα
βρύση τα δάκρυα .

Στις άσπρες Θάλασσες , αθόρυβα περνάει
η πορφύρα της Αγάπης σου .
Η τελευταία Ευτυχία σου , που ξεφαντώνει ...

3

Γαλήνη , Γαλήνη , χρυσή , έλα ,
πρώτη γεύσι , πολύ γλυκειά ,
μυστηριώδης ,
πολύ γλυκειά !
Είναι πολύ βιαστικό το ταξίδι μου ;

Μόνο εδώ , όταν την κούρασι
στα πόδια νοιώθω ,
το βλέμμα σου μ ' αγκαλιάζει ,
η ευτυχία σου με τυλίγει και πάλι

Γύρω μου άλλο από ΄Αβυσσο και Κύμα ,
΄Ολα όσα είναι βάρος
κύλησαν στην μαύρη λήθη .
Οκνηρή η Βάρκα μου
ακίνητη μένει , αραγμένη .

Πόσο μακρυά είν ' η καταιγίδα !
Πόθος κι ελπίδες ναυαγισμένες !
Ενωμένες , ψυχή και θάλασσα .

Ω ! έβδομη μοναξιά !
Ποτέ δεν ένοιωσα σιμά μου
τόση γλυκειά ασφάλεια .
Θερμό το βλέμμα του ήλιου .
Ο πάγος στις κορφές μου δεν άναψε ακόμη .

Η βάρκα μου τρέχει ,
ανάλαφρα πετάει ,
Δελφίνι χρυσό .

134 .  TO ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΑΡΙΑΝΑΣ

Είναι το παράπονο του Μάγου ( όπως στο από-
σπασμα 93 ) με λίγες λέξεις και με την προσθήκη :
<< Μια αστραπή . Ο Διόνυσος εμφανίζεται με μια 
ομορφιά σμαραγδιού >> .

ΔΥΟΝΥΣΟΣ

Είσαι λεπτή Αριάνα...
΄Εχεις λεπτά αυτιά , έχεις τ' αυτιά μου
Δέξου ένα λόγο λεπτό -
Δεν πρέπει τον εαυτό σου να μισής
αν θες να τον αγαπήσης ;
Είμαι ο Λαβυρινθός σου .

( Διθύραμβος του Διονύσου )

Μετάφραση : Ε. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Τάσος Γαλάτης : ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΧΑΡΑΜΑΤΑ Η ΩΡΑ ΤΡΕΙΣ


Το ταβερνείο στις παρυφές των Εξαρχείων
είναι κάτι περισσότερο από γραφικό
οι προσωπογραφίες λογίων στους τοίχους
υδατογραφίες ή σκαριφήματα κάποιου αισθαντικού θαμώνα
μαρτυρούν την αναντίρρητη άλω του πνεύματος
οι δε συμπότες έμψυχο αντίγραφο του διάκοσμου
ήρωες του Πολυτεχνείου οι νεότεροι
από τη γενιά του ένα , ένα τέσσερα οι παλαιότεροι
κόβουν και ράβουν , δεν σταματούν
<< άμες πότ' ήμεν , άμες πότ' ήμεν >>
πίνουν και πίνουν απνευστί ζύθον και οίνον
εκθέτοντας μεγαλοφώνως τις ιαματικές τους συνταγές
για όλα τα δεινά της οικουμένης .
Και εγώ τι θέλω , τι γυρεύω αναμεσά τους
ένας << συντηρητικός >> , ένα σκουπίδι του συστήματος
κάτι με πνίγει , θέλω να πάρω αέρα
να σεργιανίσω στη δυσώνυμη πλατεία
με τους ναρκομανείς , τους άστεγους και τους ανώμαλους
να δροσιστούν τα φρένα μου με κάποια γκράφιτι αναρχικά
<< ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ >> λόγου χάρη
κι έπειτα διασχίζοντας την Αλεξάνδρας και μουρμουρίζοντας
σε ρυθμό εμβατηρίου  το ίδιο σλόγκαν για τους φασίστες
να φτάσω κάποτε στο σπιτικό μου
κι ας εξακολουθούν οι άλλοι στις παρυφές των Εξαρχείων
να φλυαρούνε για τη σωτηρία των κολασμένων
και τις δικές τους ενοχές .
......................................................................................
΄Ετσι λοιπόν << χαράματα , η ώρα τρεις >>
με γλυκοκοίμισε η Ερημιά στην αγκαλιά της 



ΕΝΑΣ  ΒΕΔΟΥΙΝΟΣ

Σεβάσμιος , ευθυτενής και ονειροπόλος
μεσ' στη φθαρμένη κελεμπία του με τα φτωχά κεντίδια
είδα ένα Βεδουίνο
να προσεύχεται με ατέλειωτες μετάνοιες
πίσω από τον κήπο της Ακαδημίας ,
πότε γονυπετής , πότε πρηνής στο χώμα .
Φελλάχος ίσως ή και Παλαιστίνιος
κυνηγημένος από τη γενέθλια γη του
επιζήσας πιθανόν πάνω στον σκυλοπνίχτη κάποιου δουλέμπορου .

Κυρίως δεν ξεχνάω τα μάτια του
τα λαμπερά του μάτια να φέγγουνε σαν το λυχνάρι του Αλαντίν
κι όπως σιγοψιθύριζε στίχους από το Κοράνιο
εννόησα επί τέλους το μυστικό της ιστορίας .

Γιατί σωριάστηκαν κι έγιναν θρύψαλα οι πύργοι του Μανχάταν
γιατί δεν λησμονούν ποτέ οι Εβραίοι το ολοκαύτωμα .

Πηγή : the books' journal
τεύχος 6 - Απρίλιος 2011

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

ΡΑΜΠΙΝΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ : Mες στην αγάπη


http://el.wikipedia.org/wiki/%
                                                            Μες στη αγάπη , όλες οι αντινομίες της ύπαρξης λιώνουν
                                                        και χάνονται . Μόνο μες στην αγάπη δεν είναι αντίθετα η ενότητα κι ο δυισμός . Θα πρέπει η αγάπη να είναι ,συνάμα ένα και δυο .Μόνον η αγάπη , είναι , συνάμα , κίνηση κι ακινησία . Η καρδιά μας πλανιέται αδιάκοπα μέχρι που να βρει την αγάπη και , όταν την βρει , η πορεία της τερματίζεται . Μα η ακινησία αυτή είναι κι η ίδια  μια μορφή εντατικής δραστηριότητας , όπου η τέλεια αταραξία κι η ακατάπαυστη ενεργητικότητα ξανασυναντώνται μες στην αγάπη .Μες στην αγάπη , τα κέρδη κι οι ζημίες ισοσκελίζονται . Στα κατάστιχά της , το οφείλω και το έχω γράφονται στην ίδια  στήλη κι αυτό που δίνουμε προστίθεται σ' αυτό που λαμβάνουμε . Σ' αυτή τη θαυμαστή γιορτή της πλάσης , σ' αυτή τη μεγάλη τελετή της θυσίας του εγώ στο Θεό , ο εραστής προσφέρεται ακατάπαυτα για να ξαναβρίσκει ακατάπαυτα τον εαυτό του μες στην αγάπη . Στην πραγματικότητα ,η αγάπη ειν' αυτό που ενώνει και συνδέει αξεδιάλυτα την πράξη της εγκατάληψης με την πράξη της αποδοχής . Μες στην αγάπη , βρίσκετε σ' έναν πόλο το προσωπικό και στον άλλο το πρόσωπο . Στον ένα έχετε την κατάφαση : << Να ' μαι >> , και στον άλλο την άρνηση : << δεν υπάρχω >> , εξίσου κατηγορηματική . Τι θα ' ταν η αγάπη δίχως αυτό το εγώ ; Kαι , πάλι , πως θα ' ταν μπορετή μόνο με το εγώ ; Μες στην αγάπη , υποδούλωση κι απελευθέρωση δεν είναι πια αντιφατικά , γιατί η αγάπη είναι , συνάμα , η πιο ελεύθερη κι η πιο δέσμια κατάσταση . Αν ο Θεός ήταν απολύτως ελεύθερος , δε θα υπήρχε πλάση . Το άπειρο Ον έχει πάρει μέσα του το μυστήριο του περιορισμού . Και , μέσα σε          κείνον που είναι αγάπη , το πεπερασμένο και το άπειρο αποτελούν ένα .

πηγή : NOYMAΣ ,τεύχος 131

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ


Wang chi
60ς – 70ς αιώνας μ. Χ.
ΠΕΣΤΕ ΜΟΥ ΤΩΡΑ
Πέστε μου τώρα τι άλλο θέλει ένας άνθρωπος
απ ‘ το να κάθεται ήσυχος ρουφώντας το κρασί  του ;
Κάλλιο νά ‘ ρχονται οι φίλοι μου και να μιλάνε για φιλοσοφία
παρά νά ‘ ρχεται ο φορατζής για να εισπράξει φόρους .
Τους τρεις τους γιούς μου έδωσα σε καλές φαμίλιες
και τις πέντε κόρες μου σε άντρες σοβαρούς ,
έτσι μπορώ εκατόχρονος να φτάσω
και να μην έχω ανάγκη μήτε τον Παράδεισο .

Αυτοκράτορας Ming
713 -756 μ. Χ.
Η ΠΗΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠ ‘ ΤΟ ΧΙΟΝΙ
Ο βορινός αγέρας κυνηγά τα μονότονα σύννεφα ,
κάτω απ’ τα σύννεφα πετά το κατάλευκο χιόνι ,
το χιόνι στροβιλίζει ξαφνικά και σκορπίζεται ,
τα μονότονα σύννεφα είναι γεμάτα θλίψη .
Κι ωστόσο η πηγή δροσερή τρέχει πάντοτε ,
μια κι η πηγή της φωτιάς ποτέ δε θα σβήσει .
Δεν είναι τάχα ένα καλό σημάδι ;
Ελπίδες ξανανθίζουνε .

Wang Han
80ς αιώνας μ.Χ.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΛΙΑΓΚ ΤΣΟΟΥ
Αχ , τ’ όμορφο κρασί
πως λαμπυρίζει απόψε στο ποτήρι
πίοτερο θά ‘ θελα να πιω ,
μα τ’ άλογο στο δρόμο με προσμένει .
Μες στο πεδίο της μάχης
θε να γείρω μεθυσμένος
μη γελάς :
απ ‘ τους παλιούς καιρούς
πόσοι απ’ τον πόλεμο γυρίζουν πίσω ;

Τs ‘ en – Ts’ an
80ς αιώνας μ. Χ.
Τα κοράκια πετούνε με κραυγές πάνου απ’ το παλάτι των
Λιαγκ
΄Ωσπου βλέπει το μάτι σου , χαλάσματα κι έρημος τόπος .
΄Ομως τα δέντρα στην αυλή δεν ξέρουν πως διαβήκαν οι
άνθρωποι
και λουλουδίζουν με την άνοιξη σαν κάθε χρόνο .


Li Tai – Po
701 -762 μ. Χ.
Μι ‘ άχτίδα μπλέχτηκε μες στο κρβάτι μου .
Μην ήτανε δροσοσταλίδες ;
Σηκώθηκα ,
κι είδα πως ήταν το φεγγάρι  .
Πλάγιασα πάλι ,
και ξάφνου σκέφτηκα το σπίτι μου .
ΠΙΝΟΝΤΑΣ Μ ‘ ΕΝΑΝ ΕΡΗΜΙΤΗ
Μες στη βουνίσια ανθοφορία
οι δυο τα πίνουμε αντικριστά
κι άλλο ποτήρι κι άλλο ένα κι άλλο ένα .
Νιώθω ζαλάδα κι αποκάρωμα
ξεκίνα φίλε μου
κι άν τό ‘ χεις κέφι την αυγή
άρπαξε το λαγούτο
κι έλα .

PO CHU-YI
O KOKKINOΣ  ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ
Σταλμένος δώρο απ’ το Αννάμ ,
ωραίος κόκκινος παπαγάλος
σαν το μπουμπούκι της ροδακινιάς
μιλώντας τη λαλιά των ανθρώπων .
Κι έκαναν και σ’ αυτόν ως κάνουν
στους ρήτορες και τους σοφούς .
΄Ενα γερό κλουβί εστήσανε
κι εκεί τον φυλακίσανε .

Μετάφραση : Αμαλία Τσακνιά



Τρίτη 3 Μαΐου 2011

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ : H MΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

O MΠΕΡΤΟΛΝΤ ΜΠΡΕΧΤ ΑΝΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ '' ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ''


΄Οπως είναι γνωστό ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Μπερτολντ Μπρεχτ το 1933 αμέσως
με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία βρήκε καταφύγιο στη Δανία για να μετακομίσει
λίγο μετά στις Η.Π.Α.
΄Οταν ο μακαρθισμός είχε φτάσει στο απογειό του , επόμενο ήταν να μπει στο στόχαστρο
των μυστικών υπηρεσιών με παρακολουθήσεις των κινήσεών του και των εκδηλώσεων
που λάβαινε μέρος , είτε σαν ακροατής είτε σαν ομιλητής πάντα σε νόμιμες εκδηλώσεις .
H συμμαχία τα χρόνια του πολέμου με τη Σοβιετική ΄Ενωση ευνοούσε εκδηλώσεις με 
ευρύτερο κοινωνικό , μέχρι και αριστερό ενδιαφέρον . ΄Ολα όμως αυτά τα μάζευαν οι
εντεταλμένες μυστικές υπηρεσίες κι όταν ξέσπασε ο ψυχρός πόλεμος και ο μακαρθισμός
έγινε επίσημη κρατική ιδεολογία με τις ανάλογες προεκτάσεις της , δεν άργησε να κλη-
θεί ο Μπρεχτ για ανάκριση στην διαβόητη '' Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών ''
όπως οι περισσότεροι διανοούμενοι , συγγραφείς και καλλιτέχνες .
Ο ανακριτής για λόγους σκοπιμότητας ήταν ανεκτικός στις αιχμηρές απαντήσεις του
Μπρεχτ . Οπωσδήποτε όμως οι ερωτήσεις ήταν περισσότερο αιχμηρές από άλλους
που προηγήθηκαν ( Μύλερ , Τσαρλυ Τσάπλιν , Τόμας Μαν κ.λ.π. ) .
Πριν να κληθεί για δεύτερη φορά όπως του είπε ο ανακριτής μπόρεσε και έφυγε για
την Ελβετία . Η περίπτωση της εκτέλεσης στην ηλεκτρική καρέκλα του ζεύγους των 
μεγάλων επιστημόνων Τζούλιους και ΄Εθελ Ρόζεμπεργκ με αστείες και συκοφαντικές
κατηγορίες ήταν ένα είδος προειδοποίησης για πολλούς αποδέκτες . Ο Μπρεχτ από
την Ελβετία μετακόμισε στην Ανατολική Γερμανία όπου και πέθανε .


Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ

Ανακριτής : Κύριε Μπρεχτ , γιατί ήρθατε στην Αμερική ;
Μπρεχτ : Γιατί δεν συμπαθώ τα φασιστικά καθεστώτα .
- Το καθεστώς της Σοβιετικής ΄Ενωσης πως το θεωρείτε ;
- Σαν σύμμαχό σας που έδωσε πολύ αίμα στον πόλεμο .
- Και σέβεται την Ελευθερία , για την οποία , όπως λέτε , έδωσε τόσο αίμα ;
- Εξαρτάται από το πως ερμηνεύετε την Ελευθερία .
- Σας ερωτώ , κύριε Μπρεχτ , γιατί δεν πήγατε εκεί και προτιμήσατε την Αμερική ;
- Γιατί ήθελα να γνωρίσω τη χώρα σας , στην οποία βρήκαν καταφύγιο πολλοί διανοούμενοι . Το θεωρείτε ύποπτο ; Αφού είσασταν σύμμαχοι ... τι εδώ τι εκεί . Ιερή Συμμαχία .
- Α , καταλαβαίνετε τι λέτε , κ. Μπρεχτ ; Το ίδιο η Δημοκρατία μας με τη δικτατορία
του προλεταριάτου ;
- Μα και τότε που συμμαχήσατε , το ίδιο καθεστώς ήταν . ΄Αρα το αναγνωρίσατε σαν ομότιμο .
- Θέλω να μου πείτε ξεκάθαρα . Πως θεωρείτε το Σοβιετικό Καθεστώς .
- Σαν ένα ιδιότυπο καθεστώς , όπως όλα τα ανά τον κόσμο καθεστώτα . Καθένα έχει τη μορφή του , όπως τα υπέρ και τα κατά .
- Μα αυτοί μιλάνε για δικτατορία του προλεταριάτου .
- Και άλλοι δεν έχουν την ειλικρίνεια και το θάρρος να πούνε πως έχουν δικτατορία του καπιταλισμού .
- Δεν μου απαντάτε ευθέως και αυτό είναι εις βάρος σας .
- Με ανακρίνετε , ως κατηγορούμενο ; Για να ξέρω .
- ΄Οχι βέβαια . Αλλά γεννιέται κάποιο ζήτημα , αν δεν αναγνωρίζετε το πολίτευμα της χώρας που σας φιλοξενεί , πως βρίσκεσθε εδώ ; Και πρέπει να βρίσκεσθε ;
- Τηρώ και σέβομαι τους νόμους της . Τι άλλο πρέπει να κάνω για να σας είμαι αρεστός ;
- Γράψατε ποτέ κάτι για τα αγαθά της Αμερικής ; ΄Ενα ποίημα έστω σαν αυτά που αφιερώνετε στους εργάτες , τους προλετάριους , όπως τους λέτε ;
- O έντεχνος λόγος δεν είναι φαγητό που παρασκευάζεται με κάποια συνταγή . Είναι ψυχική έκρηξη , ανάγκη να πεις κάτι που σε συγκίνησε .
- Δηλαδή μόνο οι προλετάριοι σας συγκινούν ;
- Με συγκινεί ο καθένας που υποφέρει , που βασανίζεται , που γίνεται αντικείμενο εκμετάλευσης .
- Για τους προλετάριους της Σοβιετικής ΄Ενωσης δεν λέτε τίποτα .
- Δεν προσδιορίζω εθνικότητες . Είμαι δίπλα σε όσους υποφέρουν , όπου κι αν είναι... φυσικά και στη Σοβιετική ΄Ενωση , αν γίνεται κάτι τέτοιο , όπως στα αστικά καθεστώτα . 
Και να σας πω και κάτι ακόμα . Πολλά από τα '' στραβά '' που γίνονται στη Σοβιετική ΄Ενωση τα χτύπησα και τα χτυπάω . Εγώ κ. Ανακριτή εμπνέομαι από τα πάθη των ανθρώπων-όπου γης . Είμαι ελευθερος και ανεξάρτητος για να επαινώ ή να κατηγορώ φίλους κι εχθρούς .
- Ωραία όλα αυτά . Αλλά πως προσδιορίζετε το δικό μας καθεστώς ;
- Αυτό που είναι αστικό . Κανένας δεν το αμφισβητεί και μάλιστα ιδιότυπο αστικό θα το προσδιόριζα .
- Κύριε Μπρεχτ , φοβάμαι πως η Αμερική για σας έχει στενά περιθώρια που σας πνίγουν .
- Δεν είπα τέτοιο πράγμα . Πως το διαπιστώσατε ως προς εμένα ; Πρέπει να σας πω κ. ανακριτά , πως με την είσοδο στην Αμερική πολλών προσωπικοτήτων διεθνούς αποδοχής και φήμης ωφελήθηκε και ως προς την κουλτούρα της , αλλά και ως προς την αναγνώριση ότι ισχυρισθεί κάποιος ότι η Αμερική είναι φασιστική χώρα .
- Τελειώσαμε , κύριε Μπρεχτ . Ενδεχομένως να τα ξαναπούμε .
- ΄Οποτε θέλετε , στη διαθεσή σας .
΄Ομως , από την συζήτησή μας θα καταλάβετε πως λειτουργεί η Δημοκρατία μας άψογα και η Ελευθερία δεν περιορίζεται -όπως αλλού . Σας συνιστώ φιλικά να εννοήσετε αυτά που σας λέγω και να τα εκφράσετε για αμοιβαίο καλό ...
- Θα ήμουν μειωμένης πνευματικότητας αν δεν τα εννοούσα προς τα που τείνει αυτή η ανάκριση...;
- Παρακαλώ , παρακαλώ , κ Μπρεχτ , σήμερα κάναμε μια συζήτηση . Ελπίζω πως δεν θα φθάσουμε στην ανάκριση .
- Ευχαριστώ , καλημέρα σας .
- Καλημέρα , κύριε Μπρεχτ...


Πηγή : Πνευματική Ζωή
τεύχος 174
Μάης - Ιούνης 2007


Κυριακή 1 Μαΐου 2011

ERNESTO SABATO

http://el.wikipedia.org/wiki/

 Ερνέστο Σάμπατο


 Ο Σάμπατο γύρω στο 1972.

Ο Ερνέστο Σάμπατο (24 Ιουνίου 1911 - 30 Απριλίου 2011, ισπανικά: Ernesto Sabato, ήταν Αργεντίνος συγγραφέας ιταλικής καταγωγής.
Γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1911 στη μικρή πόλη Ρόχας στην Επαρχία του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή. Σπούδασε στο Universidad Nacional de La Plata, όπου πήρε διδακτορικό στη φυσική. Έπειτα πήγε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι και εργάστηκε στο Ινστιτούτο Κιουρί. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχασε την πίστη του στην επιστήμη και άρχισε να γράφει.
Το πρώτο μυθιστόρημα που εξέδωσε είχε τίτλο «El Túnel» («Το Τούνελ») και γράφτηκε το 1948. Πρόκειται για την εξομολόγηση του ζωγράφου Χουάν Πάμπλο Καστέλ, ο οποίος έχει δολοφονήσει τη μοναδική γυναίκα που μπορούσε να τον κατανοήσει. Σε όλο το μυθιστόρημα ο Καστέλ προβληματίζεται για τις πράξεις του και για τις πράξεις των άλλων. Ως αφηγητής, ο Καστέλ περιγράφει με λεπτομέρεια γιατί σκότωσε την ερωμένη του, τη Μαρία Ιριβάρνε. Οι συγγραφείς Αλμπέρ Καμύ και Γκράχαμ Γκριν εξύμνησαν ιδιαίτερα τα μυθιστορήματα του Σάμπατο.
Ο πρόεδρος της Αργεντινής Ραούλ Αλφονσίν ζήτησε από τον Σάμπατο να προεδρεύσει της Εθνικής Επιτροπής για την Εξαφάνιση Προσώπων, η οποία διερεύνησε την τύχη όσων εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Βρόμικου Πολέμου τη δεκαετία του 1970. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας εκδόθηκαν το 1984 υπό τον τίτλο «Nunca Más» («Ποτέ Ξανά»).
Πρόσφατα, στις 26 Ιανουαρίου 2006, ο Ερνέστο Σάμπατο ένωσε τη φωνή του με άλλες διεθνείς προσωπικότητες όπως ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Μάριο Μπενεντέτι, ο Πάμπλο Μιλανές και άλλοι, ζητώντας την αυτοκυριαρχία του Πουέρτο Ρίκο και τάχθηκαν υπέρ της ανεξαρτησίας του νησιού και της μη ένωσής του με τις ΗΠΑ.
Στις 30 Απριλίου 2011 ανακοινώθηκε από την οικογένειά του ο θάνατός του, στο σπίτι του στο Σάντος Λουγκάρες του Μπουένος Άιρες.

Εργογραφία

Μυθιστορήματα

 Δοκίμια

  • Uno y el Universo.
  • Hombres y Engranajes, 1951
  • Heterodoxia
  • El caso Sábato. Torturas y libertad de prensa. Carta Abierta al General Aramburu.
  • El otro rostro del peronismo, 1956 Carta Abierta a Mario Amadeo.
  • El escritor y sus fantasmas
  • El Tango, discusión y clave
  • Romance de la muerte de Juan Lavalle. Cantar de Gesta
  • Pedro Henríquez Ureña
  • Tres aproximaciones a la literatura de nuestro tiempo: Robbe-Grillet, Borges, Sartre
  • Eduardo Falú (με τον Λεόν Μπεναρός)
  • Diálogos (με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες)
  • Apologías y Rechazos
  • Los libros y su misión en la liberación e integración de la América Latina
  • Entre la letra y la sangre. Conversaciones con Carlos Catania
  • Antes del fin, 1998 Memorias
  • La Resistencia, 2000

 Άλλα έργα

  • Nunca más, CONADEP, 1984
  • "Obra completa"
Πηγή : BΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ




ΜΕΡΟΣ Β'

Γεννημένος στο Ρόχας της Αργεντινής τον Ιούνιο του 1911 , <<ανήμερα του Αι-Γιαννού>>,
ήταν ένα μοναχικό παιδί που ένιωθε εγκαταλειμμένο , γι'αυτό εξομολογείται , έζησε σε
μια αγωνία πανομοιότυπη με εκείνη του Φερνάντο Πεσόα . Οι γονείς του ήταν φτωχοί
μετανάστες , ο πατέρας του ιταλός ορεσίβιος κι η μητέρα του από παλιά αλβανική
οικογένεια της Ιταλίας . Είχαν εγκατασταθεί στην αργεντίνικη πάμπα ελπίζοντας
ότι θα είναι γόνιμο το χώμα εκείνης της <<Γης της Επαγγελίας>>.
Η ανατροφή που έδωσαν σε αυτόν και στα αδέλφια του άφησε βαθιά σημάδια
στον χαρακτήρα . ΄Ηταν μια αγωγή σκληρή . Ωστόσο στη Λα Πλάτα , μια πόλη
κοντά στο Μπουένος ΄Αιρες , ήταν που έζησε τις σημαντικότερες στιγμές της
ζωής του : Εκεί πήγε στο γυμνάσιο και στο λύκειο , γνώρισε τη γυναίκα του ,
φοίτησε στο πανεπιστήμιο . Εκεί γεννήθηκε ο γιος του , εκεί πέθαναν οι γονείς του .
Και το σπουδαιότερο : Εκεί σφυρηλατήθηκαν οι ιδέες που τον συντρόφεψαν στη ζωή . 
Στη Λα Πλάτα γνώρισε τον καθηγητή Πέδρο Ενρίκες Ουρένια , ένα σπάνιο 
πλάσμα , που τον μύησε στον κόσμο των μεγάλων συγγραφέων . Τα ταραγμένα
χρόνια των σπουδών του υπήρξαν επίσης και χρόνια μεγάλων ανακαλύψεων ,
διότι εκτός από την τέχνη και τη λογοτεχνία μυήθηκε και στο σύμπαν των μα-
θηματικών . Μαζί με τα ταξίδια του Ιουλίου Βέρν , μαζί με τον Σίλλερ , τον
Γκαίτε , τον Ρουσσσώ, τον ΄Ιψεν , τον Στρίντμπεργκ , τον Ντοστογιέφσκι ,
τον Όσκαρ Γουάιλντ , τον Πόε και τον Τσέστερσον , τις αναρχικές και 
κομμουνιστικές ιδέες , τους εργάτες της Πρωτομαγιάς του Σικάγου , τον
Σάκο και τον Βαντσέτι , τη Ρωσική Επανάσταση , γνώρισε και αγάπησε
τα θεωρήματα . Στο πανεπιστήμιο προσχώρησε στην Κομμουνιστική Νεολαία ,
έγινε γραμματέας της και στη διάρκεια της δικτατορίας του Ουριμπούρου ,
το 1930 , μπήκε στην παρανομία . Εγκατέλειψε τις σπουδέ για να παλέψει για
τις ιδέες του , ωστόσο την ίδια εποχή συντελέστηκε μια ριζική μεταστροφή
μέσα του : τα εγκλήματα του σταλινισμού τάραξαν τον ως τότε ιδεολογικό του
εφησυχασμό . ΄Οταν λοιπόν το κόμμα προσφέρθηκε να τον στείλει στη Μόσχα ,
σε λενινιστικό σχολείο , αυτός φοβούμενος ότι λόγω των αιρετικών απόψεών του
θα καταλήξει σε κάποιο γκουλάγκ ή ψυχιατρικό άσυλο , το' σκασε στο Παρίσι
από το τραίνο που τον μετέφερε στη Σοβιετική ΄Ενωση .
Επέστρεψε στην Αργεντινή , πήρε το διδακτορικό του στη Φυσική και στα
Μαθηματικά και προσπάθησε να αντέξει τις επιθέσεις και τις ύβρεις για την 
<< προδοσία >> του στον κομμουνισμό .
Εκείνος όμως εξακολουθούσε να πιστεύει στα οράματα του σοσιαλισμού .
Αλλά όχι και στη διαστρεβλωμένη σταλινική άποψη . 
Ξαναβρέθηκε στο Παρίσι με υποτροφία και στάλθηκε να εργαστεί στο Εργαστήριο
Κιουρί . Εκεί , ανάμεσα σε ηλεκτρόμετρα και δοκιμαστικούς σωλήνες , ήλθε σε επαφή
με το κίνημα των υπερρεαλιστών , οπότε << ο αξιότιμος δρ Τζέκιλ άρχισε να σφαδάζει
στα νύχια του σατανικού κ. Χάιντ >>. Πανάρχαιες ανεξέλεγκτες δυνάμεις στο
σκοτεινό αργαστήριό τους μετάλλαξαν τον προικισμένο φυσικό , τον απομάκρυναν για πάντα από το καθαρό σύμπαν της επιστήμης και τον ξαπόστειλαν στον ανορθολογικό κόσμο της λογοτεχνίας . Πολλοί προσπάθησαν να τον αποτρέψουν από την καινούργια
<< προδοσία >> . Δεν ήταν δυνατόν ένας επιστήμων με λαμπρό μέλλον να ασχολείται
με πράγματα τόσο επιπόλαια , όπως τα μυθιστορήματα . Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι η λογοτεχνία ήταν που επέτρεψε στον Σάμπατο να εκφράσεις τις αποτρόπαιεςς και αντιφατικές εκδηλώσεις της ψυχής του . Διχασμένος πλέον , μολονότι πήρε μια νέα
υποτροφία για το ΜΙΤ της Βοστώνης , δίδαξε Κβαντική Θεωρία και Σχετικότητα στο Πανεπιστήμιο της Λα Πλάτα , δημοσίευσε μια εργασία με αντικείμενο τις κοσμικές ακτίνες και ένα ράντσο στο βουνό , μακριά από τον πολιτισμένο κόσμο .
Τότε γνώρισε και έναν περιπλανώμενο γιατρό που φρόντιζε όσους αρρώστους συναντούσε στο δρόμο του - τον λέγανε Ερνέστο Γκεβάρα . Κατόπιν αποδέχχθηκε μια θέση στην Unesco και ξαναβρέθηκε στο Παρίσι , ώσπου έγραψε ένα άρθρο για το έγκυρο περιοδικό << Sur >>
του Μπουένος ΄Αιρες , το οποίο του έδωσε την ευκαιρία να εισέλθει στον κύκλο των αργεντινών διανοουμένων .
Η αρχή είχε γίνει . Γνώρισε τον Μπόχρες ( αργότερα τους χώρισαν αγεφύρωτες πολιτικές διαφορές ) και οδηγήθηκε στο γράψιμο του << Τούνελ >> , 1948 , το οποίο τον επόμενο χρόνο εκδόθηκε στα γαλλικά χάρη στη γενναιόδωρη πρωτοβουλία του Αλμπέρ Καμύ .
Ιδού τι λέει για τον Τσε Γκεβάρα :
<< Τι σημασία έχει αν έσφαλε στην αντίληψή του περί διαλεκτικού υλισμού ;
Αυτό και μόνο αποδεικνύει την αθωότητά του και την αυθεντικότατά του . Εκείνος
αγωνίσθηκε για τον Νέο ΄Ανθρωπο που σήμερα επειγόμαστε να ξεκαρτάρουμε από τα
σκουπίδια της ιστορίας >> .


Πηγή : Πνευματική Ζωή
τεύχος 172
Γενάρης -Φλεβάρης 2007