Charles Bukowski

φωτογραφία : Fabia Cevallos/Corbis/Apeiron

γιατί σκοτώνουμε όλα αυτά τα έλατα μόνο και μόνο

για να γιορτάσουμε τα γενέθλια κάποιου ;

Μετάφραση :Σώτη Τριανταφύλλου

Η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ  ΑΣΤΡΑΠΗΣ

ΠΙΣΩ ΑΠ'ΤΟ ΒΟΥΝΟ

σ . 331

 

Bella Ciao dopo la Santa Messa

VAKXIKON Τεύχος 20ο

 

vakxikon.gr

Kυκλοφορεί από τις 17 Δεκεμβρίου 2012 το τεύχος 20 του τριμηνιαίου περιοδικού Vakxikon.gr, με 80 αναρτήσεις λογοτεχνικού, μουσικού και εικαστικού ενδιαφέροντος. Ανέκδοτα ποιήματα, συνεντεύξεις και δοκίμια, αδημοσίευτες μεταφράσεις και αποκλειστικές προδημοσιεύσεις, περισσότερες από 30 παρουσιάσεις βιβλίων, μόνιμες λογοτεχνικές στήλες και γνώμες, εικαστικές εκθέσεις και προσεγγίσεις, και φυσικά τρεις νέες ψηφιακές (και έντυπες) εκδόσεις μας. 

Καλή ανάγνωση!

Leonardo da Vinci : Γνωμικά

Leonardo da Vinci : Καίσαρας Βοργίας ( Τρεις σπουδές Παλάτσο

Ρεάλε , Τορίνο ) .

* Το μάτι είναι το παράθυρο της ψυχής . Τα δάκρυα έρχονται από την καρδιά

κι όχι απ'το κεφάλι .

* ΄Ολες οι δυσκολίες ξεπερνιούνται με την προσπάθεια .

* Είναι φυσική επιθυμία των ανθρώπων να μαθαίνουν .

* ΄Ενα όμορφο κορμί χάνεται , ποτέ όμως ένα όμορφο έργο .

* Προτιμότερος ο θάνατος , παρά η κούραση και η κάμψη .

Μια και χαράχτηκε ο δρόμος , δεν υπάρχουν πια υποχωρήσεις .

Δεν γυρίζει πίσω εκείνος που κυττά το άστρο .

* Η αλήθειαα είναι η κόρη του χρόνου .

* Ο ζωγράφος ή ο σχεδιαστής πρέπει να είναι μόνος ... Και ιδιαίτερα όταν

δίνεται στη μελέτη πραγμάτων , που τάχει διαρκώς κάτω από τα μάτια του

και τα οποία τροφοδοτούν την μνήμη του ... Αν είσαι μόνος , θ'ανήκεις

ολόκληρος στον εαυτό σου .

* ΄Οταν πίστεψα πως άρχισα να ζω άρχισα κιόλας να πεθαίνω .

* Το φως είναι εκείνο που δίνει περισσότερη χαρά  σ'αυτόν που το κοιτάζει

με θαυμασμό .

* Δεν ζητώ το ακατόρθωτο .

* Το σύμπαν είναι γραμμένο στη γλώσσα των μαθηματικών .

* Ας μη με διαβάζει , όποιος δεν είναι μαθηματικός .

* Ο ήλιος είναι η αλήθεια .

* Πήγαινε ννννα πάρεις μαθήματα από τη φύση .

* ΄Οσο πιο μεγάλο είναι ένα άτομο , τόση μεγαλύτερη ικανότητα αποκτά

στο να υποφέρει .

Πνευματική ζωή , τεύχος 152

΄Αλκης Αλκαίος

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΘHΣΕΑΣ : ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

yanna chan

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΘΗΣΕΑΣ

Στίχοι: Δημήτρης Βάρος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος & Μαρία Φωτίου ( Ντουέτο )

Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ' το πενήντα έχει να φανεί
και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι με ανθοδέσμη που 'χει μαραθεί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί
ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Σε εδίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια σε μια ζωή χωρίς προοπτική.
Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή.
Πληρώνεις όσο-όσο τα διόδια και κομματιάζεσαι στην εθνική.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή;
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν και τα κεφάλια γεμισαν σκουριά.
Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα και συ κοκκαλωσες στη σκαλωσιά.
Πού πήγαν οι τρακόσοι του Λεωνίδα και τι θα πούμε τώρα στα παιδιά;
Ηλεκτρικός Θησέας; Και τα λοιπά.

Φοβάσαι ότι θα 'ρθει καταιγίδα και θα μας πνίξει όξινη βροχή,
βάλε σε γυάλα μέσα την πατρίδα και κρύψε την καλά μέσα στη γη.
Μήπως την ψάχνουν σαν την Ατλαντίδα αφού η Πανδώρα ανοίγει το κουτί;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μπερδευτεί.

Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
για αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες στα γήπεδα την Κυριακή.
Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια ρωτάς ποιοι σ' έχουν βάλει στο κλουβί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί.

Να κλείσεις θες πληγή θανατηφόρα και μες στα νέα ψάχνεις για δουλειά.
Τα δάκρυα σου γίνονται μαστίγια και τον λαιμό σου σφίγγουν σα θηλιά.
Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά,
τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια και βρίσκεις μιαν αιχμάλωτη γενιά.

Μια πλαστική ανέμισες σημαία, πίστεψες σ' έναν άγνωστο θεό
κρέμασες το μυαλό σε μια κεραία ειδήσεις σίριαλ και τσίχλα ροκ.
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό;
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;

Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ' αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.

Pier Paolo Pasolini

Μετάφραση Ανδρέας Ριζιώτης

Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται - Χρόνης Μίσσιος

«Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν «αξίες, σαν ανάγκες», σαν «ηθική», σαν «πολιτισμό». Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, ν απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας»

Le Message - Jacques Prevert

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

Η πόρτα που κάποιος την άνοιξε

Η πόρτα που κάποιος την ξανάκλεισε

Η καρέκλα όπου κάποιος εκάθησε

Η γάτα που κάποιος την χάιδεψε

Το φρούτο που κάποιος το δάγκωσε

Το γράμμα που κάποιος το διάβασε

Η καρέκλα που κάποιος την αναποδογύρισε

Η πόρτα που κάποιος την άνοιξε

Ο δρόμος όπου κάποιος ακόμα τρέχει

Το δάσος που κάποιος το περνά

Το ποτάμι όπου κάποιος πέφτει μέσα

Το νοσοκομείο όπου κάποιος πεθαίνει .

Μετάφραση : Μ . Δ . ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

 
Le Message

La porte que quelqu'un a ouverte
La porte que quelqu'un a refermée
La chaise où quelqu'un s'est assis
Le chat que quelqu'un a caressé
Le fruit que quelqu'un a mordu
La lettre que quelqu'un a lue
La chaise que quelqu'un a renversée
La porte que quelqu'un a ouverte
La route où quelqu'un court encore
Le bois que quelqu'un traverse
La rivière où quelqu'un se jette
L'hôpital où quelqu'un est mort.

Jack Kerouac

227ο  Χορικό

Μιζέρια και σκατά ,

Πονάω ολόκληρος

Και περιμένω χωρίς έλεος

Να συμβούν τα χειρότερα .

Είμαι εντελώς χαμένος ,

 Δεν έχω ελπίδα

Αν και γνωρίζω πως αυτή η αυθαίρετη αντίληψη

του πόνου

βασανίζει

τα μεταφυσικά

ανάπηρα νεύρα μου ,

κι ούτε υπάρχω πλέον ούτε τραγουδώ ,

και έχω πληρωθεί

για τη δουλειά που έκανα

όταν ήμουν νέος

τότε που η δουλειά ήταν διασκέδαση

και δεν ξέρω πως να ονομάσω τον οίκτο ,

δεν έχω πια μπλουζ

δεν έχω παπούτσια , δεν έχω μάτια

δεν έχω γλώσσες παπουτσιών , πνεμόνια ,

δεν έχω χαρά , δεν έχω τέχνη ,

δεν έχω τίποτα να κάνω , τίποτα ν'αποχωριστώ ,

μαλλιά να κόψω

πεζοδρόμια να φτύσω ,

λέξεις να κάνω να πετάξουν

έτσι για πλάκα ,

τρόμο και αυτοσχέδια ποίηση

για να καλύψω το γεγονός ότι φοβάμαι

να δουλέψω σε μια μόνιμη δουλειά .

Ζούγκλες τριχών επάνω στους καρπούς μου

μεγενθυμένες 1000 φορές

στην Κόλαση της Αιωνιότητας

Μετάφραση : Ρούμπη Θεοφανοπούλου

Ντίνος Χριστιανόπουλος : «Στην Ελλάδα δεν ξέρουμε από πού να γλείψουμε, από το πρόσωπο ή από τον κ...»;

Christos Rodoullas Tsiailis

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΟΥ ΠΟΙΗΤΗ :
Christos Rodoullas Tsiailis

Ποίηση με σουρεαλιστικό ύφος και μήνυμα για το περιβάλλον. Τα δύο όντα που παρουσιάζονται με έντεχνο τρόπο να βρίσκονται αντιμέτωπα με τη φωνή του ποιητή δείχνουν να αντιστέκονται με κάθε τρόπο.Η Τατιάνα Νατούροβα αντιπροσωπεύει τη Γυναίκα Φύση και ο Ιβάν Παγόνοβ τον κακό εαυτό του ανθρώπου που στρέφεται ενάντια της σε σημείο αυτοκαταστροφικό. Το διαζύγιο μεταξύ τους είναι υπόθεση αιώνων. Εξεζητημένο ύφος, πειραματισμός με την Αγγλική Γλώσσα, και το ύφος αλλοπρόσαλλο. Αστάθεια στο μέγεθος των διαφορετικών ποιημάτων, από αυστηρά χάικους σε μακροσκελή ποιήματα. Πετυχημένες γκραβούρες λέξεων σε ένα πλέγμα φιλοσοφικών ιδεών και στυγνής πεζότητας με ψίγματα λυρισμού.

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΜΑΘΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ.
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ ΣΤΗ ΚΕΝΝΕΤΙ (ΛΕΥΚΩΣΙΑ).
ΜΟΥΦΦΛΟΝ (ΛΕΥΚΩΣΙΑ).
SMART BOOKSHOP ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ (600 ΜΕΤΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ).

ACADEMIC & GENERAL ΣΤΗΝ ΕΡΜΟΥ (ΛΑΡΝΑΚΑ).
ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΤΟΦΑΡΙΔΗ (ΛΑΡΝΑΚΑ).

Ή στο διαδίκτιο από όλα τα online bookshops και το Amazon.

(Μπορείτε επίσης να προμηθευτείτε το βιβλίο από το φροντιστήριο GRAM 'N VOC στη Λάρνακα, πίσω από το Δημοτικό Καθαρής. Ο συγγραφέας του βιβλίου διδάσκει εκεί και ευχαρίστως θα σας υπογράψει το βιβλίο.)

Bertolt Brecht

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΟΥΝ

Die Hoffenden

Τι περιμένετε ;

΄Οτι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν

Κι οι αχόρταγοι

Κάτι θε να σας δώσουν !

Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν !

Από φιλία

Θα σας προσκαλέσει η τίγρη

Να της βγάλετε τα δόντια !

Τέτια περιμένετε !

Μετάφραση : Νάντια Βαλαβάνη

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

ποιήματα

Σύγχρονη Εποχή

Σωτήρης Πέτρουλας- Βασίλης Παπακωσταντίνου

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα

 σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η Λευτεριά 

σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η Λευτεριά 

Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε 

τα γαλάζια μάτια του μάς καλούνε 

 Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα

 αηδόνι και λιοντάρι βουνό και ξαστεριά

 αηδόνι και λιοντάρι βουνό και ξαστεριά 

Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε 

τα γαλάζια μάτια του μάς καλούνε

 Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα 

οδήγα το λαό σου οδήγα μας μπροστά

 οδήγα το λαό σου οδήγα μας μπροστά 

Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε 

τα γαλάζια μάτια του μάς καλούνε 

 Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα 

Στίχοι , Μουσική : Μίκης Θεοδωράκης

 

Γιάννης Γκολφινόπουλος

Μια μάλλον ανησυχητική διαπίστωση

Mister Swiz

Ο μαγνήτης έπαψε να είναι διαλεκτικός

και οι συναλλαγές που παρ'όλα αυτά συνεχίζω να επιθυμώ

κρύβουν παγίδες 

Στο ζαχαροπλαστείο - για παράδειγμα -

οι τούρτες τελείωσαν

και ο κρεοπώλης με δάκρυα στα μάτια

ανακαλύπτει πως ο κυμάς είναι τελικά τρούφα .

Αλλά δεν πτοούμαι , κάτι τέτοιο εξάλου δεν έχει και μεγάλο νόημα

αφού βρίσκομαι για τέταρτη συνεχή άνοιξη παγιδευμένος

μέσα σ'αυτό το αυτοκίνητο με το πράσινο μεταλλικό χρώμα ,

που μου προκαλεί πράσινα μεταλλικά συναισθήματα

Ατενίζοντας μέσα στο σκοτάδι αυτοκτονίες αρχιτεκτόνων ,

πραγματοποιούμενες με χάρη και τις απαραίτητες μακέτες

που ανεμίζουν κατά την πτώση απ'τις ταράτσες του Πολυτεχνείου .

΄Ηρθε η ώρα να πάρω το τσάι μου ή μάλλον

το τσάι σου

καθώς εσύ θα συσπάσαι τρυφερά ,

αποπλανώντας εκείνον που είναι τόσο νέος

ακριβώς γιατί εσύ δεν είσαι πια τόσο νέα

και που ωστόσο θα έδινε τα πάντα

για να είναι μεγαλύτερος

Περιοδικό ΚΛΗΔΟΝΑΣ 

τεύχος 1 Σεπτεμβριος 2006

Ζαχαρίας Δ. Στούφης

ΤΡΕΝΟ
 

Το πρώτο μου βιβλιαράκι, μόλις οκτώ σελίδων και πέντε πρωτόλειων ποιημάτων. Κυκλοφόρησε εκτός εμπορείου σε 150 αριθμημένα αντίτυπα το 1996 στη Ζάκυνθο.

Χρίστος Λάσκαρης

Εσωτερικός Μετανάστης

Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος

που μες στους δρόμους της Αθήνας χάθηκε

κυνηγημένος σαν σκυλί απ'τα μεγάφωνα

κι από το πλήθος έτσι φοβισμένος .

Μην είναι κάποιος

που εδώ τον έφεραν τα τραίνα και τον άφησαν ,

κάποιος που άκουγε τα τραίνα και τον άφησαν ,

κάποιος που άκουγε ακόμα σ'ένα όνομα

κι όλο περίμενε << Πέτρο >> να τον φωνάξουν .

Ποιος είναι , λοιπόν , αυτός ο άνθρωπος

που ανάμεσα στους πεθαμένους αντιστάθηκε

κι από το τζάμι του λεωφορείου

σαν από νεκροφόρα τώρα μας κοιτάζει ...

Οροπέδιο , τεύχος 2

Jorge Luis Borges : Buenos Aires

De Siete noches, noche quinta: ¿Qué es la poesía?. - Entre junio y agosto de 1977, Jorge Luis Borges pronunció siete conferencias en el Teatro Coliseo de Buenos Aires: La Divina Comedia, La pesadilla, El libro de las mil y una noches, El budismo, ¿Qué es la poesía?, La cábala, y La ceguera.

¿Qué será Buenos Aires?

Es la Plaza de Mayo a la que volvieron, después de haber guerreado en el continente,

 hombres cansados y felices.Es el dédalo creciente de luces que divisamos desde el avión y bajo el cual están la azotea, la vereda, el último patio, las cosas quietas.

Es el paredón de la Recoleta contra el cual murió, ejecutado, uno de mis mayores.

Es un gran árbol de la calle Junín que, sin saberlo, nos depara sombra y frescura.

Es una larga calle de casas bajas, que pierde y transfigura el poniente.

Es la Dársena Sur de la que zarpaban el Saturno y el Cosmos.

Es la vereda de Quintana en la que mi padre, que había estado ciego, lloró porque veía las antiguas estrellas.Es una puerta numerada, detrás de la cual, en la oscuridad, pasé diez días y diez noches, inmóvil, días y noches que no son en la memoria un instante.Es el jinete de pesado metal que proyecta desde lo alto su serie cíclica de sombras.Es el mismo jinete bajo la lluvia.

Es una esquina de la calle Perú, en la que Julio César Dabove nos dijo que el peor pecado que puede cometer
un hombre es engendrar un hijo y sentenciarlo a esta vida espantosa.
Es Elvira de Alvear, escribiendo en cuidadosos cuadernos una larga novela, que al principio estaba hecha de
palabras y al fin de vagos rasgos indescifrables.
Es la mano de Norah, trazando el rostro de una amiga que es también el de un ángel.
Es una espada que ha servido en las guerras y que es menos un arma que una memoria.
Es una divisa descolorida o un daguerrotipo gastado, cosas que son del tiempo.
Es el día en que dejamos a una mujer y el día en que una mujer nos dejó.
Es aquel arco de la calle Bolívar desde el cual se divisa la Biblioteca.
Es la habitación de la Biblioteca, en la que descubrimos, hacia 1957, la lengua de los ásperos sajones, la
lengua del coraje y de la tristeza.
Es la pieza contigua, en la que murió Paul Groussac.
Es el último espejo que repitió la cara de mi padre.
Es la cara de Cristo que vi en el polvo, deshecha a martillazos, en una de las naves de la Piedad.
Es una alta casa del Sur en la que mi mujer y yo traducimos a Whitman, cuyo gran eco ojalá resuene en esta página.
Es Lugones, mirando por la ventanilla del tren las formas que se pierden y pensando que ya no lo abruma el deber de traducirlas para siempre en palabras, porque este viaje será el último.
Es, en la deshabitada noche, cierta esquina del Once en la que Macedonio Fernández, que ha muerto, sigue
explicándome que la muerte es una falacia.
No quiero proseguir; estas cosas son demasiado individuales, son demasiado lo que son, para ser también Buenos Aires.
Buenos Aires es la otra calle, la que no pisé nunca, es el centro secreto de las manzanas, los patios últimos,
es lo que las fachadas ocultan, es mi enemigo, si lo tengo, es la persona a quien le desagradan mis versos
(a mí me desagradan también), es la modesta librería en que acaso entramos y que hemos olvidado, es esa
racha de milonga silbada que no reconocemos y que nos toca, es lo que se ha perdido y lo que será, es lo
ulterior, lo ajeno, lo lateral, el barrio que no es tuyo ni mío, lo que ignoramos y queremos.


http://www.cuentosyfabulas.com.ar/2010/02/poemas-buenos-aires-jorge-luis-borges.html 

Sylvia Plath : Χειμωνιάζει

ΧΕΙΜΩΝΙΑΖΕΙ

Sylvia Plath is interviewed by Peter Orr of The British Council - 30th October 1962.

Αυτή είναι η ήρεμη εποχή , τίποα δεν συμβαίνει .

΄Εχω περιστρέψει τον εξολκέα της μαμής

΄Εχω το μέλι μου

Έξι βάζα

΄Εξι γατίσια μάτια στο κελάρι

Ξεχειμωνιάζουν στο σκοτάδι χωρίς παράθυρο

Στη καρδιά του σπιτιού

Δίπλα στου τελευταίου ενοίκου την ταγκή μαρμελάδα

Και τα μπουκάλια με τις λάμψεις -

Το τζιν του κυρίου Τάδε .

Σε αυτό το δωμάτιο ποτέ δεν έχω μπει .

Σε αυτό το δωμάτιο μου κόβεται η αναπνοή .

Η μαυρίλα συγκεντρώνεται εκεί σαν τσαμπί από νυχτερίδες ,

Καθόλου φως

Μόνο το αμυδρό φέγγος του φακού

Κινέζικο κίτρινο πάνω σε πράγματα αποκρουστικά -

Μαύρη αναισθησία . Φθορά .

Κατοχή .

Αυτά όμως με κατέχουν .

Δεν είναι σκληρά ούτε αδιάφορα ,

Μόνο αδαή .

Αυτή είναι η εποχή της αναμονής για τις μέλισσες - τις μέλισ -

σες

Τόσο σιγανές που μόλις και τις ακούω

Παρελαύνουν σαν στρατιώτες

Προς την κονσέρβα με το σιρόπι

Να αναπληρώσουν το μέλι που τους έκλεψα .

Το σιρόπι τις συντηρεί ,

Το ραφινάτο χιόνι .

Ζουν με σιρόπι τώρα αντί για λουλούδια ...

Το πίνουν . Το κρύο εγκαθίσταται .

Τώρα γίνονται μια μπάλα ,

Μαύρος

Νους ενάντια σε τόση λευκότητα .

Το χαμόγελο του χιονιού είναι λευκό .

Ξεδιπλώνεται , ένα μίλι μακρύ πορσελάνινο σώμα ,

Μέσα του τις θερμές μέρες

Δεν μπορούν παρά να μεταφέρουν τους νεκρούς τους .

Οι μέλισσες είναι όλες γυναίκες ,

Δούλες και η μακρόστενη βασιλική δέσποινα .

Ξεφορτώθηκαν όλους τους άντρες ,

Τους χαζούς , αδέξιους , σκουντούφληδες , τους άξεστους .

Ο χειμώνας είναι για τις γυναίκες -

Η γυναίκα ακίνητη , πλέκοντας ,

Με συνοδεία το λίκνισμα ισπανικής καρύδιάς ,

Το κορμί της ένας βολβός μέσα στο ψύχος , χωρίς μυαλό για να

σκεφτεί .

Θα επιζήσει η κυψέλη , θα καταφέρουν οι γλαδιόλες

Να καταθέσουν τις φλόγες τους

Για να εισέλθουν στην επόμενη χρονιά ;

Τι γεύση θα έχουν τα ρόδα των Χριστουγέννων ;

Οι μέλισσες πετούν . Γεύονται την άνοιξη .

SYLVIA PLATH 

ποιήματα

ΚΕΔΡΟΣ

σ . -132 , 133 , 134 -

Μετάφραση

Κατερίνα και Ελένη

Ηλιοπούλου




 Wintering

This is the easy time, there is nothing doing.
I have whirled the midwife's extractor,
I have my honey,
Six jars of it,
Six cat's eyes in the wine cellar,

Wintering in a dark without window
At the heart of the house
Next to the last tenant's rancid jam
and the bottles of empty glitters ----
Sir So-and-so's gin.

This is the room I have never been in
This is the room I could never breathe in.
The black bunched in there like a bat,
No light
But the torch and its faint

Chinese yellow on appalling objects ----
Black asininity. Decay.
Possession.
It is they who own me.
Neither cruel nor indifferent,

Only ignorant.
This is the time of hanging on for the bees--the bees
So slow I hardly know them,
Filing like soldiers

To the syrup tin

To make up for the honey I've taken.
Tate and Lyle keeps them going,
The refined snow.
It is Tate and Lyle they live on, instead of flowers.
They take it. The cold sets in.

Now they ball in a mass,
Black
Mind against all that white.
The smile of the snow is white.
It spreads itself out, a mile-long body of Meissen,

Into which, on warm days,
They can only carry their dead.
The bees are all women,
Maids and the long royal lady.
They have got rid of the men,

The blunt, clumsy stumblers, the boors.
Winter is for women ----
The woman, still at her knitting,
At the cradle of Spanis walnut,
Her body a bulb in the cold and too dumb to think.

Will the hive survive, will the gladiolas
Succeed in banking their fires
To enter another year?
What will they taste of, the Christmas roses?
The bees are flying. They taste the spring.

http://www.americanpoems.com/poets/sylviaplath/1461 

 

Το πνευματικό κατεστημένο

Η συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη

στην << Απογευματινή >> της Κυριακής :

<< Δε νομίζω πως διαθέτει χρόνο το κατεστη-

μένο για να διαβάσει κείμενα συγγραφέων ,

που είναι εκτός κυκλώματος .

Με λύπη διαπιστώνω μέσω του ΄Ιντερνετ

ότι τα ίδια πρόσωπα γράφουν για τα ίδια

προσωπα και το λιβάνισμα έχει γίνει τέχνη .

Γιατί να προσέξουν οι , ούτος ειπείν , κριτικοί

τα κείμενα ενός βιβλίου καταναλωτικής λογοτεχνίας ;

Δυστυχώς , η εσωστρέφεια του λογοτεχνικού

κόσμου της Ελλάδας είναι επιδημική και γι'αυτό

ελάχιστοι ΄Ελληνες συγγραφείς μεταφράζονται

στο εξωτερικό . Δεν μπορούν να σπάσουν το φράγμα ... >>




Γενιά μου ανάπηρη κοίτα σε μένα
την κατάντια σου σα σε καθρέφτη και
χειρονόμα όπως εγώ με δίχως χέρια
δίχως ασπίδα δίχως αύριο
ΛΕΦΤΕΡΗΣ  ΠΟΥΛΙΟΣ



΄Οταν η νύχτα
γεννάει
νύχτα
και
το
μηδέν
παράγει
μηδενικά
σε
ρείθρο
της
Σόλωνος
αποστεωμένη
ποίηση
τραγουδάει
και
Ο

Χαρούλης

Βραβεύει

Κωστάκη

Ο Κωστάκης

Βραβεύει

Κικίτσα

Η Κικίτσα

Βραβεύει

Αντώνη

Ο Αντώνης

Βραβεύει

Θανάση

Ο Θανάσης

Βραβεύει

Γιάννη

Λευτέρη

Γιώργο

κου λου που

κου λου που

και 

η 

ποίηση

αγάπη 

μου

με τόσο

γλείψιμο

γλίστρησε

έξω

από

τη 

ρίμα 

Διογένης Γαλήνης

15-8-2011

΄Ολα τα ποιήματα του Διογένη Γαλήνη Εδώ :estrechogv.blogspot.gr/