Ο εφιάλτης της Περσεφόνης

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα

κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο

τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα

και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο .

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες

ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο*

τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες

και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο .

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία

κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα

τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία

άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα .

Κοιμήσου Περσεφόνη

στην αγκαλιά της γης

στου κόσμου το μπαλκόνι

ποτέ μην ξαναβγείς .

*τελεστήριο

Νίκος Γκάτσος

ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΠΑΤΑΚΗΣ

Σελίς 293

Θεματική κοινότητα :

ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

Pablo Neruda

Ο    Γ  Υ  Ρ  Ι  Σ  Μ  Ο  Σ                ( 1 9 4 4 )

Γύρισα ... Η Χιλή με δέχτηκε με το κίτρινο πρόσωπο της ερήμου .

Προσκύνησα υποφέροντας

το άγονο φεγγάρι στον αμμουδερό κρατήρα

και συνάντησα τα χέρσα βασίλεια του πλανήτη ,

το λείο φως χωρίς κλήματα , την κενή ευθύτητα .

Κενή ; όμως χωρίς βλάστηση , χωρίς γρατσουνιές , χωρίς κοπριά

μας αποκάλυψε η γη τη γυμνή της διάσταση

κι 'από μακρυά την μακρυά κρύα γραμμή που μέσα σ'αυτήν γεννιώνται

πουλιά , στήθεια πύρινα απαλής σύνθεσης .

΄Ομως από μακρυά άντρες έσκαβαν τα σύνορα ,

μάζευαν σκληρά μέταλλα , σκορπισμένα

μερικά σαν αλεύρι πικρών δημητριακών

άλλα σαν τις λυωμένες κορφές της φωτιάς ,

κι 'άντρες και φεγγάρι , όλα με τύλιξαν στο σάβανό τους

ώσπου να χάσω το κενό νήμα των ονείρων .

Υποτάχθηκα στις ερημιές κι 'ο μεταλλωρύχος

βγήκε απ'τη τρύπα του , απ'τη βουβή τράχυτητά του

και γνώρισα τους πόνους του χαμένου μου λαού .

Τότε βάδισα μεσ'απ'τούς δρόμους και τους  άρχοντες κι 'είπα

ό,τι είδα , έδειξαν τα χέρια που άγγιξαν

τα δύσπεπτα κομμάτια του πόνου τα σπίτια

της εγκαταλειμένης φτώχειας , το άθλιο

ψωμί και τη μοναξιά του λησμονημένου φεγγαριού .

Μπράτσο με μπράτσο με τον άδελφό μου , ξυπόλυτοι

θέλησα ν'αλλάξουμε το βασίλειο της βρώμικης μονέδας .

Κυνηγήθηκα , άλλ'ο αγώνας μας συνεχίζεται .

Η αλήθεια είναι πιο ψηλά απ'τό φεγγάρι .

Την βλέπουν σαν να ήταν μέσα σ'ένα μαύρο καράβι

οι άντρες των μεταλλείων όταν κοιτάνε τη νύχτα .

Pablo Neruda 

Ποιήματα

Μετάφραση από το ισπανικό

πρωτότυπο :

ΑΝΝΑΣ ΒΑΛΒΗ

CLOE VARELA DOCAMPO

ΤΟΛΙΔΗΣ

Gregory Corso

ΠΑΡΙΣΙ

Παιδούπολη , Απριλούπολη ,

Πνεύματα αγγέλων σκυμμένα στις εξώπορτες ,

Ποιητές , σκουλήκια στα μαλλιά , όμορφοι Μπωντλαίρ ,

Αρτώ , Ρεμπώ , Απολιναίρ ,

Κοίτα τη νυχτούπολη -

Πληροφοριοδότες και θυρωροί ,

Μονπαρνάσια θλίψη , νεκρική Παναγία ,

στης νυκτός κοίτα τον κύκλο , θόλος κειμήλιος

Ο Ουγκώ κι ο Ζολά θαμμένοι μαζί ,

Αρλεκίνο ρίσκο ,

Ο Σηκουάνας γεννά απαίσια λάσπη ,

Ο ΄Αιφελ κοιτά χάμου -βλέπει σερνάμενο

το Αποκαλυπτικό μυρμήγκι ,

Αυόρκια πόλη ,

Πόλη Γερμανών νεκρών και φευγάτων ,

Κουκλόσπιτο της Μαμάκας Πολέμου 

Μετάφραση :Γιώργος Μπλάνας

Βενζίνη ( Gasoline )

Ελεύθερος Τύπος

Και το Παρίσι εδώ : gillesvidal.com/blogpano/paris.

Ramon Lopez Velarde

Μέξικό , 1888-1921

ΕΝΩ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ...

Ευγενική κυρία από την επαρχία :

στο παλιό μπαλκόνι που βλέπει προς τη δύση ,

ενωμένοι μιλήσαμε αργά , πολύ θλιμμένοι

για ευτυχίες νεκρές και μέρες που έχουν σβήσει .

Από τα χωριάτικα γεμάτα ανθοδοχεία

παίρνω τριαντάφυλλα να σου στολίσω

το μέτωπο , και στα φλαμούρια έχει οχλαγωγία

πουλιών μες στις φωλιές στον άλλο κήπο .

Το λυκόφωτο αργοπέφτει κοιμισμένο

κι αν νεκρώνεις με την περιφρόνησή σου

τη φλόγα του έρωτά μου , εγώ μάνω

στο βαθύ κοίταγμα των μυστικών ματιών σου ,

ενώ ταυτόχρονα θαυμάζω τα αρχαία

κοσμήματα της γιαγιας των δυο χεριών σου .

Μετάφραση : Ρήγας Καππάτος
ΕΚΑΤΗ

΄Εκδοση δίγλωσση

Ramón López Velarde

MIEDRAS MUERE LA TARDE ...

Noble señora de provincia: unidos
en el viejo balcón que ve al poniente,
hablamos tristemente, largamente,
de dichas muertas y de tiempos idos.

De los rústicos tiestos florecidos
desprendo rosas para ornar tu frente,
y hay en los fresnos del jardín de enfrente
un escándalo de aves en los nidos.

El crepúsculo cae soñoliento,
y si con tus desdenes amortiguas
la llama de mi amor, yo me contento

con el hondo mirar de tus arcanos
ojos, mientras admiro las antiguas
joyas de las abuelas en tus manos.

( De '' La sangre devota '' ) 

Ezra Pound

ΕΠΙΤΑΦΙΑ

Fu J

Ο Φου Άι που αγάπησε το ψηλό σύννεφο , το λόφο ,

Πέθανε , αλίμονο , απ'τό αλκοόλ .

Li Po

Κι ο Λι Πο , επίσης , μεθυσμένος πέθανε .

Ζητούσε ν'αγκαλιάσει ένα φεγγάρι

μέσα στο Κίτρινο Ποτάμι .





Μετάφραση : Τάσος Κόρφης

Από τη συλλόγή LUSTRA

Ορισμός : Lustrum : μια προσφορά για τις αμαρτίες όλου του
λαού πύ γίνονταν από τους κήνσορες της Αρχαίας Ρώμης , επί
τη λήξει της πεντάχρονης εξουσίας τους , κλπ . Μικρό Λατινικό
Λεξικό του Charlton J. Lewis 





1)Και εδώ : Ezra Pound , Avenida con poemas

2) Και εδώ : Ezra Pound , Avenida con poemas

Raul Lemesoff : El arma de instrucción masiva

tumblr.com/tagged/raul-lemesoff

EL ARMA DE INSTRUCCIÓN MASIVA. El artista Raul Lemesoff transformó un Ford Falcon de 1979 (que pertenecía al ejército argentino) en un distribuidor de libros gratuitos en las calles de Buenos Aires. La obra se llama Arma de Instrucción Masiva.

Pussy Riot сингл для приговора - "Путин зажигает костры"

<< Ο ΠΟΥΤΙΝ ΄ΑΝΑΨΕ ΦΩΤΙΕΣ >>

Δημοσιεύτηκε στις 17 Αύγ 2012 από PussRiot

СЛОВА СИНГЛА ДЛЯ ПРИГОВОРА ГРУППЫ PUSSY RIOT - "ПУТИН ЗАЖИГАЕТ КОСТРЫ":

Государство в тюрьме сильнее времени
Чем больше арестов - тем больше счастья
А каждый арест - с любовью к сексисту
Качнувшему щеки, как грудь и живот

Но нас нельзя закупорить в ящик
Свергай чекистов лучше и чаще

Путин зажигает костры революций
Ему скучно и страшно с людьми в тишине
Что ни казнь у него - то гнилая рябина,
Что ни срок в много лет - то предмет для поллюций

Припев.
Страна идет, страна идет на улицы с дерзостью
Страна идет, страна идет прощаться с режимом,
Страна идет, страна идет феминистским клином
А Путин идет, Путин идет, прощаться скотом

Арестуй по 6 мая весь город
7 лет нам мало, дай 18
Запрети кричать, клеветать и гулять,
Возьми себе в жены батьку Лукашенка

Припев 2 раза.

Derek Walcott

---

Nobel Walcott afirma que literatura caribeña muestra lenguaje propio y joven

 

El premio nobel de Literatura 1992, Derek Walcott, afirmó hoy en Costa Rica que la prosa caribeña anglófona se ha renovado y que cada vez más muestra una identidad propia al utilizar palabras de la jerga popular, y no solo del inglés tradicional.

Walcott, poeta, dramaturgo, pintor, ensayista y profesor universitario, es el invitado de honor de la Feria Internacional del Libro de Costa Rica, que dará inicio el próximo viernes y está dedicada a resaltar la cultura afrodescendiente.

El escritor, originario de Santa Lucía, manifestó en conferencia de prensa que "algo muy emocionante está pasando en la literatura del Caribe, pues los escritores jóvenes están incorporando el lenguaje callejero en sus libros. Le dicen al mundo, esto es lo que somos, así hablamos".

"Es una actitud desafiante pero sin soberbia, que busca retar al lector a que urge en el lenguaje", añadió.

Para Walcott, la nueva prosa caribeña y antillana "es una combinación entre el lenguaje imperial y el nuestro propio".

El autor de Omeros (1990), El testamento de Arkansas (1987) y El viajero afortunado (1981), resaltó las similitudes entre las expresiones artísticas del Caribe y de la Latinoamérica continental.

"La historia de las dos áreas es idéntica: compartimos una conquista, una colonia, un modelo económico de plantaciones, y eso se refleja sobre todo en la música, pero también hay un ritmo común en la prosa y la poesía, donde todos compartimos nuestras raíces africanas", expresó.

La poesía de Walcott, nacido en 1930, relaciona el inglés con dialectos africanos y el holandés, lengua de los colonizadores de Santa Lucía.

Walcott es descendiente de esclavos negros e hijo de un pintor británico blanco, por lo que estudió en la Universidad West Indies, en Jamaica.

Ha escrito más de 15 libros de poesía y 30 obras de teatro. Su obra aborda las vivencias del pueblo caribeño y su herencia cultural, mezcla de sus raíces inglesas, africanas y holandesas. 

 
entretenimiento.terra.com.mx/c

Charles Bukowski : Notes of dirty old man 2

1st edition

( Απόσπασμα διηγήματος  του Charles Bukowski από :

Notes of a dirty old man , πεζά 2 εκδόσεις Απόπειρα

1985 . Μετάφραση  ΝΤΙΝΑ ΣΩΤΗΡΑ )

Μ ' αρέσει αυτή η εποχή . Μ'αρέσει αυτή η αίσθηση . Οι νέοι άρχισαν

τελικά να σκέφτονται . Και οι νέοι έχουν γίνει όλο και περισσότεροι .

Αλλά κάθε φορά που βρίσκουν έναν επικκεφαλής γι'αυτά που νιώθουν ,

αυτός ο επικεφαλής δολοφονείται . Οι γέροι και οι αρτηριοσκληρωτικοί

φοβούνται . Ξέρουν πως η επανάσταση μπορεί να ξεπηδήσει από τους

εκλογικούς καταλόγους κατά τον αμερικάνικο τρόπο . Μπορούμε να τους

σκοτώσουμαι χωρίς ούτε μια σφαίρα . Μπορούμε να τους σκοτώσουμαε με

το να γίνουμε απλώς πιο αληθινοί και πιο άνθρωποι και με το να

απορρίψουμε με την ψήφο μας τα σκατά . Αλλά είναι έξυπνοι . Τι μας

προσφέρουν ; Τον Χάμφρει ή τον Νίξον . ΄Οπως έχω πει , κρύα σκατά ,

ζεστά σκατά , είναι όλα σκατά .

Το μόνο πράγμα που μ'έσωσε και δεν με δολοφόνησαν είναι ότι εγώ

είμαι μικρό σκατό , δεν κάνω πολιτική , παρατηρώ . Δεν είμαι με το μέρος

κανενός παρά με το μέροςτου ανθρώπινου πνεύματος , που στο τέλος-

τέλος ακούγεται μάλλον επιπόλαιο , σαν το δικό σου  επίσης , γιατί αν

δεν είμαι στ'αλήθεια ζωντανός , πως μπορώ να σε 'δώ ;
Φίλε μου , πως θα 'θελα να 'δω όλους τους ανθρώπους που περπατάνε
στο δρόμο να φοράνε γερά ζευγάρια παπούτσια , να τους 'δω να βρίσκουν
ωραία κωλαράκια για να γαμάνε και να έχουν τις κοιλιές τους γεμάτες .
Χριστέ μου , ο τελευταίος κώλος που γάμησα ήταν το 1966 και από τότε
κωλοβαράω . Και δεν υπάρχει κωλοβάρεμα που να συγκρίνεται μ'αυτή
την εξαίσια τρύπα .
Είναι δύσκολοι οι καιροί , αδέρφια , και δεν ξέρω τι ακριβώς να σας
πω . Είμαι λευκός , αλλά είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω - δεν εμπι-
στεύομαι και τόσο αυτή την ιστορία με το χρώμα - ότι δεν είμαι σκληρός
και δεν μ'αρέσουν και τόσο πολύ τα μαλακά σκατά , έχω δει όμως
ένα σωρό από σας τους μαύρους που με κάνουν να ξερνάω σε όλη την
διαδρομή από το βένις Γουέστ μέχρι το Μαιάμι Μπιτς . Η ψυχή μου δεν
έχει δέρμα . Η ψυχή έχει μονάχα σωθικά που θέλουν να ΤΡΑΓΟΥΔΗ-
ΣΟΥΝ , τελικά , δεν το ακούσατε αδέλφια ; Απαλά , δεν μπορείτε να τ'ακούσε-
τε , αδέρφια ; ΄Ενα καυλωμένο κωλαράκι και μια καινούρια Κάντιλακ δεν
πρόκειται να λύσουν τίποτα , να πάρει ο διάολος . Ο Ποπάι θα έχει ένα
μάτι και ο Νίξον θα είναι ο επόμενός σας πρόεδρος . Ο Χριστός ξεγλύ-
στρησε απ'τον σταυρό και τώρα είμαστε εμείς καρφωμένοι στον γαμημέ-
νο , μαύροι και λευκοί , λευκοί και μαύροι , πέρα για πέρα .
Εκλογή μας είναι το να μην έχουμε εκλογή . Αν κινηθούμε πολύ γρή-
γορα , είμαστε νεκροί . Αν δεν κινηθούμε αρκετά γρήγορα , είμαστε νεκροί .
Δεν είναι δικιά μας η τράπουλα . Πως να χέσεις όταν έχεεις χωμένη στον
κώλο σου μια χριστιανική τάπα 2.000 μέτρων ;
Αν ζητάτε τη γνώση , μη διαβάζετε τις αηδίες του Καρλ Μαρξ . Ανακα-
λύψτε , σας παρακαλώ το πνεύμα . Ο Μαρξ δεν είναι άλλο από τα τανκς
που διασχίζουν την Πράγα . Μη σας την κάνουν μ'αυτόν τον τρόπο .
Πρώτα απ'όλα , διαβάστε Σελίν . Τον μεγαλύτερο συγγραφέα εδώ και
2.000 χρόνια . Και τον ΞΕΝΟ του Καμύ . Το ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ .
Τους ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ . ΄Ολα του Κάφκα . ΄Ολα τα έργα του
άγνωστου συγγραφέα Τζον Φάντε . Τα διηγήματα του Τουργκένιεφ . Μα-
κριά από τον Φώνκερ , τον Σαίξπηρ και ιδιαίτερα τον Τζωρτζ Μπέρναρντ
Σω , την πιο ολάνθιστη φαντασμαγορία των Αιώνων , έναν πραγματικό
μαλάκα με απίστεύτες πολιτικές και λογοτεχνικές διασυνδέσεις . Ο μόνος
νεώτερος που μπορώ να σκεφτώ που είχε το δρόμο στρωμένο μπροστά
του και έγλυφε κώλους όταν χρειαζόταν είναι ο Χέμινγουέι . Η διαφορά
όμως ανάμεσα στον Χέιμνγουέι και το Σω ήταν ότι ο Χεμ . έγραφε
κάποια καλά έργα στην αρχή ενώ ο Σω έγραφε εντελώς επιπόλαια και
ανιαρά σκατά απ'την αρχή μέχρι το τέλος .
΄Ετσι , να που ανακατεύουμε την Επανάσταση με την Λογοτεχνία και
ταιριάζουν και τα δυο . Κατά κάποιο τρόπο όλα ταριάζουν , αλλά κουρά-
στηκα και περιμένω το αύριο .
Θα μου χτυπήσει την πόρτα Εκείνος ;
Ποιος νοιάζεται ;
Ελπίζω πως αυτό σας έκανε να χύσετε το τσάι σας .

Σελίς 76-77

Γιώργος Βλάχος : [ Ιδιοκτήτες κελιών ]

Αρυτίδωτα σονέτα απαγγέλουν

οι νεράιδες

μέσα σε δάση κελιών

και βάλτο ελπίδων .

Και , πριν την απαγγελία ,

νερό πίνουν

απ ' την πηγή

του φεγγαρόστομου σωτήρα ποιητή .

Και αχαλίνωτη επανάσταση στίχων

ξεσπάει .

Που να είναι τώρα ο θεόθεν αριστοκράτης

Καρούζος ;

Ποιος να διαβάζει , άραγε , τη Διαθήκη

σου , Μιχάλη ;

Ηθοποιοί κατοικούν στη λεωφόρο θεάτρου ,

οι ποιητές άστεγοι μύστες

και οι ζωγράφοι ουράνια τόξα

για κατοικία τους έχουν .

Ποιος πέρασε από την κόλαση

και δεν την είδε ;

Περνάω μέσα από τα τάρταρα

της ιδιοκτησίας με το ποδηλατό μου .

Δαγκώνω του χρόνου την ελπίδα .

Μιλάω με πληγωμένες θάλασσες .

 Μιλάω με την αρμύρα

ενός ξεβράκωτου πλανήτη .

Φιλάω βυθούς με κοράλια

και σπάνια όστρακα .

Φιλάω λεπρούς ήλιους

και φθισική ορφάνια .

Αφρική , μπαίνω στο σώμα σου

Ινδία , σ ' αγκαλιάζω

USSR , δίνομαι στα παιδιά σου

Την αστερόεσσα προσπερνάω .

Και να ' σου τα μπάσταρδα πνεύματα ,

οι επαίτες ενοικίων

- ιδιοκτήτες κελιών -

τα κουτσαβάκια για φτύσιμο ,

οι τσαμπουκάδες της εκμετάλευσης

σηκώνουν κεφάλι .

Και να ' σου οι στίχοι μου

τους κόβουν τ ' αρχίδια .

Νικόλας ΄Ασιμος

Δε σας φοβάμαι , Φαντάματα ...

ΔΕ ΣΑΣ φοβάμαι , φαντάσματα .

Φαντάσματα , δε σας φοβάμαι .

Στο κάτω κάτω είσαστε κι εσείς φαντάσματα .

Φαντάσματα μες στα φαντάσματα .

Εγώ είμαι άνθρωπος .

΄Ανθρωπος όμως φάντασμα μες στους ανθρώπους .

Αν υπάρχει ανάμεσά σας φάντασμα ,

φάντασμα όμως άνθρωπος μες στα φαντάσματα ,

ας έρθει .

Να βρεθούμε .

Δε θα πάμε χέρι χέρι .

Θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας

για τη διάλυση των φαντασμάτων ,

για τη διάλυση των ανθρώπων ,

για να διμιουργηθούν άνθρωποι φαντάσματα

και φαντάσματα άνθρωποι .

Να καταργηθεί η απόσταση ανάμεσα

στους κόσμους .

Να πάψει το διάστημα ανάμεσα

στους χρόνους .

΄Ελα λοιπόν σε περιμένω ήσυχα .

Ξέρω πως υπάρχεις . Ξέρεις πως υπάρχω .

Δεν είναι δύσκολο να έχουμε επαφή .

Εσύ θα μου μαθαίνεις το θρόισμα και την αφή

πως να σε νιώθουν τα νεύρα μου .

Κι εγώ θα σου μαθαίνω ανάγνωση , σιγά σιγά

την αλφαβήτα .  Να μενιώθεις τι θέλω να κάνω .

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Δεύτερη έκδοση 2000

ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ

Σελίς 390

Η φώτο , εξωφύλλου , αγνώστου .

Federico Garcia Lorca

Vida de Federico García Lorca

Η ντροπή της Ευρώπης- Χρήστος Λεοντής - Günter Grass

Avenidacon poemas : Εδώ υπάρχει το ποίημα του gunter-grass

Δημήτρης Δικαίος : 3 Ποιήματα

Γέρασα νέος . ΄Ετσι , απότομα ζευ-

γάρωσα με τη χλαλοή των 

αγρίων . Βαθμηδόν , απέκτησα κι

αψίχολη όψη . ΄Ενα κανάτι κου-

τσουλιές το πρόσωπό μου . Εν

τέλει , ένα γυμνάσιο κοινωνικού

θανάτου .

Γαμώ το εξατάξιό σας , ποιμένες

σιαλωδών εκπαιδευομένων .

Μ'εκείνα τ'απόβλητα της ποδο-

σφαιροφιλίας , τις άχρηστες φυλ-

λάδες των ατακτοποίητων

φθόγγων και τις δεκάδες

του espresso .

Μ'εκείνες τις μανάδες - προαγω-

γούς , υλιστριών κορασίδων . Την

<< εκδιδόμενη >> , δεν κάνει η βίζιτα .

Ωστόσο , οι διαθέσεις εκπορνεύ-

ουν , δρομολογούν λούτρινους

υιούς για κόρες -λεκάνες και τα-

νάπαλιν .

Με αυτήν τη Δεξιά ασχετοσύνη

ανούσιας λατρείας εθνικών

πραγμάτων , Αντίβαρο , του εξευ-

τελισμού μου .

Στοά απολεσθέντων οίκων

Πόση αλήθεια κρύβει ένα παραμιλητό

όταν πια

τα πεθαμένα σου φροντίζουνε το σπίτι ;

και οι μεσίτες στο σαλόνι το μπορντό ,

κλωστές χρυσές ή Φαραώ ;

Ποιος δανείζει στους νεκρούς , μέρες φωτός ;
Ποιος πουλί νεκρό ,  ακόμη μαστιγώνει ;

Είν' η πρώτη αναπνοή που δεν αντέχω όταν ξυπνώ

κι ας χορεύω
την ανάσα μου το βράδυ , μη μυρίσει .

Ποιος διέκοψε τις μέρες των νεκρών ;
Ποιος τολμά μέσα στη νύχτα να διψάσει ;

Ποια πλευρά σου , απολύει πονηρό ;
Μισές μέρες συνεχίζουμε . Στοά μου .

Σοδειά τεύχος 8

Ιούνιος-Αύγουστος 2011

Εφιάλτης

χτίζεις , όσα σώματα

σε βρήκανε από παιδί ,

σ'οριζόντιο τοιχίο .

από το πρώτο σου θρανίο

χάρασσες διαδρομές .

Ως και σήμερα .. χαράσεις !

Και τώρα απολαμβάνεις ..

το προτείχισμα

του εαυτού σου

οικοδομημένο με σαρκία .

Εμβόλισες

σακιά συναντημένα ..

το'να , στ'άλλο απάνω

προσέθεσες ..

κι άδειασες

ψυχή από τη Σπάρτη !

υ.γ. Υπάρχει μια κακή

ενέργεια στο ποίημα . Συ-

νηθίζεται αυτό , όταν ο 

συγγραφέας  τοποθετεί-

ται σε ξερούς τόπους

προσμένωντας το αποτέ-

λεσμα . Ο ίδιος , προσεγγί-

ζοντας ανθρώπους σαν 

τον  Εφιάλτη , συνθλίβεται .

Σοδειά τεύχος 10

Δεκ .2011-Φεβ . 12